کتاب «کرد و پراکندگی او در گستره ایران زمین» اثر «حیدر بهتوئی» است. این کتاب به تاریخ و فرهنگ مردم کرد در ایران پرداخته و اطلاعات مهمی را در اختیار خواننده قرار میدهد. در معرفی کتاب آمده است: «نویسنده در این کتاب به بررسی چگونگی مواجههی کردها با مسلمانان از ورود مسلمین به مناطق کردنشین تا پایان دورهی امویان میپردازد. در این رهگذر نخست روایات مربوط به منشأ کُردها به نثر درآمده است؛ روایاتی که بر هیچ یقینی استوار نیست و کُردها را جنّ، گریزنده از دست ضحاک، عرب و... دانستهاند. سپس به معرفی اقوام غیرآریایی و آریایی ساکن در مناطق کُردنشین پرداخته میشود و نقش آنها در به وجود آمدن نژاد کرد تبیین میگردد. آنگاه تفاوت نژاد کرد با واژهی تاریخی اکراد (بادیهنشینان) بیان میشود. در ادامه جغرافیای تاریخی مناطق کُردنشین در اقلیمهای جبال، آذربایجان و جزیره بررسی میشود. به دنبال آن اوضاع دینی مناطق کردنشین قبل از ورود مسلمانان با معرفی مهمترین ادیان آن همچون: صائبی، مزدکی، یهودی و... مورد مطالعه قرار میگیرد. پس از آن اوضاع سیاسی آن مناطق در همان دوران تشریح میشود. در پایان، اوضاع سیاسی مناطق کُردنشین از ورود مسلمانان تا پایان دورهی خلفای راشدین مورد بحث واقع میشود. در این مقال به فتوحات مسلمانان در مناطق کردنشین نیز اشاره میشود.»
سرزمین کهنسال دلاوران ایران باختری از نظر جغرافیای تاریخی و تاریخ مرموز و ناشناخته است. اگر آنطور که در خارج از ایران محققانی چون هرتسفلد، دمرگان، مینورسکی، رالنسن، سر ارول استین برای بررسی گذشته های این سرزمین کوشیده اند فضلای کشور نیز توجهی ابراز می داشتند. اینک بسیاری از زوایای تاریک تاریخ چند هزارساله میهن ما روشن شده بد. نخستین کتابی که درباره لرستان به چاپ رسید مجموعه ای از غلامرضا خان والی و انیس المسافر نام داشت. کتاب مذکور در بوشهر به چاپ رسیده و مشتمل بر آگاهی هایی در مورد جانوران شکاری و فرمانروایان لر از حسین خان والی تا زمان مولف است، پس از آن باید از جغرافیای نظامی لرستان تالیف سپهبد رزم آرا نام برد که مشتمل بر جغرافیای مناطق با توجه به جنبه نظامی انها و ورود قوای دولتی به لرستان و سرکوبی عشایر این منطقه می باشد. آقایان بهمن کریمی و محمدعلی امام شوشتری نیز چند صفحه ای از کتابهای جغرافیای تاریخی غرب ایران و تاریخ جغرافیایی خوزستان را به لرستان اختصاص داده اند. با این حال تا به امروز کتابی که منحصر به تاریخ یا جغرافیای تاریخی این قسمت از ایران باختری باشد تالیف نشده است.
سرزمینی که اکنون بلوچستان نام دارد به اسم «مکا» مشهور بوده که یونانیها آن را «گدروزیا» نامیدند.در زمان قدیم در سرزمین بلوچستان باتلاق بسیار وجود داشت و «اراینا» در زبان سانسکریت به معنی باتلاق است و برخی معتقدند از ترکیب این دو کلمه با کلمه «مکا» کلمهای پدید آمد که به مرور زمان به «مکران» تبدیل شد. واژه بلوچستان نیز از زمانی اطلاق شد که بلوچها در آن سکونت کردند. بلوچ ها یكی از اقوام اصیل و شناحته شدة ایرانی هستند ، كه به زبان بلوچی ( كه از نزدیكترین خویشاوندان زبان فارسی است ) تكلم می كند و بیشترین جمعیت آنان در سه كشور ایران ، پاكستان و افغانستان بسر می برند .بیشترین جمعیت استان سیستان و بلوچستان را بلوچها تشكیل می دهند و بافت اجتماعی آن قبیله ای و طایفه ای است. همه اقوام ایرانی با توجه به اشتراكات فرهنگی دارای خصلت های اجتماعی مشابهی هستند . اما در عین حال بخاطر تأثیر پذیری از شرایط خاص محیطی و قومی خود تفاوتهایی نیز در خصلتها، باورها و آداب و رسوم آنها مشاهده می شود كه ویژگی های خاص هر قومی را تشكیل میدهد .