اختلافی که در مورد نقد اشعار سپهری چه در زمان حیات و چه و بعد از مرگش میان منتقدان وجود داشت و دارد، خود دلیلی بر این است که «ابهام آگاه» در زبان و تفکر وی که به قول کلینت بروکس «از مختصات شعر خوب است» تا چه حد در کلام او موج میزند. زبان شعری سپهری نیز همچون زبان شعر نظامی و حافظ سرشار از انحراف از هنجارهای عادی است؛ یعنی زبانی با جلوههای تازه حسی - معنایی به همراه حصول تازگی شیوه ارائه بیانی جدید؛ چراکه هم سیر مکتی آگاهانه از رمانتیسم اروپایی به سوی سوررآلیسم شرق دور در آن وجود دارد و هم انحراف از هنجارهای طرز تازه نیمایی.
«مراقبه» از سری کتابهای مدیتیشن بوده و به فلسفه مدیتیشن به عنوان یکی از سادهترین ابزارهای شناخت خویشتن میپردازد. خواننده به مطالعه این کتاب درمییابد لازم نیست به انکار نفس خویش بپردازد یا از لذات زندگی چشم بپوشد، بلکه میتواند با حضور در تمام فعالیتهای زندگی و با تلاش برای پیشرفت و سعود، ارزشهای درونی را یافته و زندگی بیرونی خود را نور درون منور کند و این تنها با یک روش ساده، یعنی مراقبه عمیق و عروجدهنده به دست میآید.
سوترای محراب شیخ ششم چکیدهای از «ماهایانای» بودیسم و انتقال ذهنیت بودا است که «چان» (ذن به زبان ژاپنی) نامیده میشود و غیرقابل آموزش است. «چان» به طور واقعی بعد از اینکه شیخ معبد پائولین را گسترش داد، در چین ظهور کرد. تعالیمی که بعدها گسترش یافت و «دارما»یش به پنج بخش کوییانگ (ایکیوذن) لینچی (رینزایذن) تسائوتونگ (سوتوذن) یومنمن (آمونذن) و فاین (هوگنذن) تقسیم شد. این سرودها نوشتاری از تئوریهای غیرعملی و اصولی مبهم نیست، بلکه برای هر طلبه «ماهایانا» و بهویژه هر مرید حکمت نظری دارای اهمیت اساسی است. نام شیخ دارما «هویننگ» بود و نام خانوادگیاش «لو» بود. در این کتاب درباره آموزهها و راهکارهای این معبد و دارما نکاتی آورده شده است.