کتابخانه مجازی ادبیات

کتاب حاضر فرهنگی مصور انگلیسی-فارسی است و شامل لغات مستعمل در زبان انگلیسی و اصطلاحات علمی و فنی است که تالیف ا- ج است و توسط کتابفروشی اسلام منتشر شده است

فرهنگ حاضر مرکبی از واژه های عربی، فارسی، ترکی، فرانسه ولاتین (به ضمیمه واژگان نو فرهنگستان) است که داخل زبان فارسی شده و به طورکلی مورد استفاده عموم طبقات قرار خواهد گرفت و به خاطر سهولت در تلفظ که مراجعین گمراه نشوند و همه کس به آسانی بتواند تلفظ صحیح هر واژه ای را پیدا کند لغات این فرهنگ را به وسیله اعراب و زیر و زبر مشخص کرده و از طریق ای که در سایر لغت نامه ها برای تعیین تلفظ انتخاب گردیده و برای همه کس قابل استفاده نیست چشم پوشی شده است.

این اصطلاح نامه به گونه‌ای سازمان یافته که روابط پیشینی میان مفاهیم و اصطلاحات (روابط سلسله مراتبی، ترادف، وابستگی) در هر حوزه علوم قرآنی را نمایش می‌دهد. علاوه بر فواید متنوع، ابزاری جهت ذخیره سازی و بازیابی روشمند، دقیق و سریع اطلاعات و نیز نمایه سازی متون است. مهم‌ترین کارکردهای اصطلاحنامه عبارتند از: 1. ارائه اصطلاحات استاندارد در یک حوزه معرفتی؛ 2. نشان‌دادن ساختار و درخت‌واره علم؛ 3. ایجاد هماهنگی میان نمایه‌سازان و استفاده‌کنندگان در ذخیره و بازیابی اطلاعات؛ 4. کنترل مترادفات و شبه مترادفات، تعیین اصطلاحات مجاز و مشخص کردن حدود معانی و دقت و وحدت رویه در نمایه سازی. اصطلاح‌نامه علوم قرآنی مشتمل بر 4151 اصطلاح است، که از این تعداد، 1331 اصطلاح مرجّح و 2820 اصطلاح غیر مرجّح است. مأخذ این اصطلاحات، منابع دست اول این علم و همچنین آثار رایج و متداول معاصر است. این اصطلاح نامه به سه شیوه و در سه بخش ارائه شده است: نمایش الفبایی؛ نمایش نظام‌یافته؛ نمایش ترسیمی (درختی). مقدمه اثر، مشتمل بر مطالب مهمی در باره این موضوعات است: 1. اهمیت واژه‌شناسی؛ 2. کلیاتی در باب اصطلاحنامه؛ 3. جایگاه اصطلاح نامه در نظام اطلاع‌رسانی؛ 4. نگرشی بر اطلاع‌رسانی در علوم اسلامی؛ 5. تدوین اصطلاح‌نامه علوم اسلامی؛ 6. ویژگی‌ها و مراحل تدوین.

پیدایش اصطلاحات در جوامع بشری به دوران های بسیار دوری بر می گردد، ولی اصطلاحات تخصصی و فنی در واژگان یک زبان طبیعی، برای گروه یا طبقه خاصی از انسان ها در مراحل بعد پدید آمده است که نشانه نوعی همکاری و فعالیت مشترک و کاربرد اصطلاحات حرفه ای خاص است که بر زبان مشترکی مهارت دارند که در آن رشته و فن خاص خویش اصطلاحاتی را می شناسند و در کاربردی واحد استخدام می کنند. این نوع همکاری و فعالیت مشترک و کاربری اصطلاحات فنی خاص، آنها را از دیگر اعضای جامعه، زبانی متمایز می بخشد، که به تدریج واژه های عامی را به شکل تخصصی تثبیت نموده و یا با ساخت واژه های جدید و یا وام گیری واژه ها از زبان های دیگر، واژگان زبان فنی تخصصی خود را ساخته و یا تکمیل کرده اند.