شهرام هدایت در کتاب پیش رو به بررسی و کاوش واژه های ایرانی در زبان های باستانی پرداخته و سه زبان عبری، آرامی و کلدانی را مورد تحقیق قرار داده است. نگارنده از منظر ریشه شناسی این پژوهش را انجام داده است. او در مقدمه ی کتاب می گوید که همسانی و یکسانی ریشه ی برخی واژه های آریایی با واژه های دیگر زبان های باستانی بیان گر این است که این زبان ها با یکدیگر پیوند داشته اند و اما او می افزاید که مشخص نیست ریشه ی این پیوند در و از کجا بوده است. به هر روی هدایت، کوشیده است تا پژوهشی در باب واژه شناسی انجام دهد و در این راه به متون کهن نیز توجه داشته است و از آنان استفاده کرده است. این کتاب در سال 1356 توسط انتشارات دانشگاه تهران و به اهتمام شهرام هدایت منتشر شده است.
این کتاب جهت چم برخی واژههای تازی و تازینما به فارسی سره و جداکردن فرهنگ و زبان فارسی از وتزههای بیگانه فراهم آمده است و میتوان بسا واژههای ادب کهن پارسی را یافت و به یاری آنها به اندریافتی تازه از این واژهها رسید. همچنین بسیاری از واژههای بیگانه که کنون به کار برده میشوند و پنداشته شدهاند همتایی در پارسی ندارند، میتوان همتایشان را در میان انبوه واژههای پهلوی یافت و استفاده کرد. همچنین میتوان برای بازسازی دستور زبان پارسی از ساخت واژههای پارسیگ که در این فرهنگنامه آمدهاند، سود برد.
بر اساس نظر زبانشناسان، تحول زبان فارسی حدود هزارسال از زبانهای هندواروپایی دیگر نظیر فرانسوی جلوتر است؛ یعنی زبان رودکی و فردوسی امروزه برای ما قابل فهم است، در حالی که در هزارسال پیش زبانی به نام فرانسه وجود نداشته، بلکه گویشی از زبان لاتینی بوده که بهتدریج جداگانه تحول یافته و در قرن دوازده و سیزده میلادی صورت زبان پیدا کرده است. ولی واژگان زبان فارسی آمیختهای از زبانهای ایرانی، یونانی، آرامی، عربی، ترکی و زبانهای فرنگی است که لازم است هر گروهی جداگانه بررسی شود و ریشه تکتک واژگان مشخص شود. این کتاب دربرگیرنده واژگان دخیل اروپایی در زبان فارسی همراه با ریشهشناسی هر واژه است.