نویسنده قبل از ورود در متون تفسیری، اسطوره و شناخت و جایگاه تصویرها و نمادگرایی و جایگاه اسطوره در قرآن را بررسی میکند .وی در فصل اول، علم حضوری و علم حصولی و نسبت آنها را با اسطوره ارزیابی مینماید .در فصل دوم، سیر نزولی عالم و رویا و خیال و کهانت را تبیین میکند .در فصل سوم کتاب، رمز و نماد و سمبل و نشانه و تمثیل و مجاز و استعاره، مرزبندی و تفکیک میشود .نویسنده پس از ذکر این مقدمات نمادهای دایره، مربع، مثلث، شاه و شاهزاده، آب، پرندگان، ارقام، اژدها و ماندالا، و درختان را تاویل میکند . فصل چهارم کتاب به قرآن و متنو تفسیری اختصاص دارد .در این فصل واژه اسطوره در یک یک آیات، بررسی و بعضا با متنو تفسیری مقابله و موازنه میگردد .نویسنده در پایان کتاب، نگرش اسطورهای را با توجه به روضه الجنان ابوالفتوح رازی و قصص القرآن سورآبادی و تفسیر طبری و کشف الاسرار میبدی ریشهیابی و نقادی میکند .
کتاب در چند بخش به معرفی استاد "جلالالدین همایی "و شرخ فعالیتهای علمی و فرهنگی او اختصاص دارد .در بخش نخست، از ولادت، دوران تحصیل، آشنایی با علوم عقلی و نقلی، مشایخ، اجتهاد و اجازات و ازدواج استاد سخن میرود .در بخش دوم خاندان وی معرفی میشوند .بخش سوم به معرفی استادان "همایی "اختصاص مییابد که از آن جمله عبارتاند از :شیخ محمد حکیم خراسانی، آیتالله آقا رحیم ارباب، و میرزا احمد اصفهانی .در بخش چهارم، فعالیتهای علمی و فرهنگی نامبرده بررسی و معرفی میگردد .بررسی شخصیت اخلاقی، تالیفات و تصحیحات استاد همایی موضوعات سه بخش بعدی کتاب را تشکیل میدهد که در پی آن، دیدگاههای استاد درباره ابوریحان بیرونی، غزالی، خواجه نصیر، فردوسی، خیام، سعدی و حافظ درج میشود .در بخشهای پایانی، دیدگاه شاگردان و همکاران استاد درباره زندگی و فعالیتهای علمی و فرهنگی ایشان درج میگردد ;ضمن آن که شرحی از زندگی و آثار استاد از زبان خود استاد فراهم میآید .در بخشی از کتاب از قول استاد همایی آمده است" :پیشوای من در علوم و معارف ظاهری، در فنون معقول ابوریحان بیرونی و خواجه نصیرالدین توسی و در علوم منقوله شیخ توسی و علامه حلی و شهید ثانی و در ادبیات فارسی و عربی صاحب بن عباد و خطیب تبریزی و خاقانی و انوری بودهاند ."
فهرست کتاب آشنایی با ادبیات معاصر ایران به صورت زیر است:/ بخش اول/ فصل اول: قرن سیزدهم و رستاخیز ادبی/فصل دوم: ادبیات ایران در آستانه ی مشروطیت/فصل سوم: انواع ادبی در نثر فارسی پیش از مشروطیت/بخش دوم/فصل اول: نگاهی به ادبیات معاصر ایران از مشروطیت تا 1320/فصل دوم: انواع ادبی در نثر مشروطیت تا 1320/بخش سوم/فصل اول: نگاهی به جریان های ادبی ایران در نیم قرن اخیر/فصل دوم: نظری به ادبیات داستانی فارسی در نیم قرن اخیر
مقاله حاضر به بررسي انعکاس غزل اول ديوان حافظ، در آينه ترجمه سه مترجم زبان ترکي ميپردازد و توانايي اين سه مترجم را در ارايه تصويري درستتر از غزل مربوطه، به مقايسه مينشيند و از اين راه تلاش ميکند به نتايج و اصولي در امر ترجمه برسد.
اين مقاله به بررسي هويت فرهنگي ايران در قالب اشعار حافظ ميپردازد و درصدد اثبات اين مطلب است كه حافظ به تقابلهاي فرهنگي و نمودهاي آن در زبان و عصر خود، توجه ويژهاي داشته است. ترکيباتي چون پير مغان، جام جم، مانويت و شادي و مضامين برگرفته از شاهنامه، چون ننگ و نام و... ريشههاي تاريخي و اسطورهاي اين اشعار را در ايران پيش از اسلام و ايران پس از اسلام نشان ميدهد. سپس به بررسي جلوهها و نشانههاي فرهنگ ايراني اسلامي در شعر حافظ ميپردازيم و با تحليل بيتهاي داراي اين نشانهها، تلاش حافظ را در پيوند ميان اين مفاهيم با هويت ايراني ـ اسلامي که موجب استحکام مرزهاي جغرافيايي تازهاي در ميان مردم ايران شده است، بيان ميكنيم.