اوراقی که در این رساله از نظر خوانندگان گرامی می گذرد از آثار و نوشته های کسی است که با انزوا و گوشه نشینی خو گرفته و از نوشتن و نشر آنچه میداند و میتواند امساک و احتراز دارد و چون نویسنده مقدمه و ناشر این کتابچه از معتقدین اوست ممکن است به عقب و علاقه او را از درک حقیقت تشخیص صحیح از مقیم تمیز حق از باطل و جدا ساختن مفید از مضر بازدارد. باید مردمان بیغرض و خالی از ذهن بخوانند و قضاوت کنند ولی نگارنده معتقد است که هرچند اصل رساله در مورد امری خصوصی نگارش یافته ولی خالی از فایده هم نیست جنبه های اجتماعی و اصلاحی مفیدی دارد و قطعات زیبایی در آن به چشم می خورد و به اصطلاح خود نویسنده و به قول مرحوم میرزاتقی خان امیرکبیر هر چه هست به رنج خواندنش می ارزد. این اوراق را که در اصطلاح عدلیه ایران "لایحه" نامیده میشود نویسنده اش در مقام دفاع از یک دعوی آن هم مربوط به حقوق شخصی خود نوشته است.