کتابخانه مجازی ادبیات

ابواسحاق ابراهیم (352-426 قمری) عارف بزرگ و از مشایخ سلسله کازرونیه بود و سیرت نامه فارسی او در قرن هشتم توسط محمود بن عثمان نگارش شد. تذکره عرفانی فردوس المرشدیة در سال 728 هجری تالیف شده و یکی از منابع ارزشمند ادبیات عرفانی به شمار می آید. در کتاب پیش رو سرگذشت و عقاید مذهبی شیخ، انوار المرشدیة فی اسرار الصمدیة، لهجه های کازرونی و شیرازی، فواید جغرافیایی، تاریخی و لغوی کتاب و برخی امثال و اصطلاحات در مقدمه ایرج افشار مورد توجه قرار گرفته اند. متن فردوس المرشدیه مشتمل بر مقدمه و چهل باب بخش دوم کتاب را به خود اختصاص داده است. خلاصه ای از سیره شیخ با نام انوار المرشدیه در سی باب به قلم محمود بن عثمان بخش بعدی را شامل می شود که پاره ای ابیات فارسی و عربی افزون بر فردوس المرشدیه دارد. سندی درباره بقعه شیخ مرشد کازرونی، سکه های ضرب کازرون و ... ضمایم کتاب را تشکیل می دهند که در سال 1358 توسط انتشارات انجمن آثار ملی در اختیار علاقمندان قرار گرفت.

اصول تصوف بر پایه طریقه ای است که شناخت خالق جهان، کشف حقایق خلقت و پیوند میان انسان و حقیقت در آن از طریق سیر و سلوک عرفانی میسر می شود. تشکیلات خانقاهی، رابطه مرید و مرادی، آداب و رسوم خاص صوفیه و نظام فکری و اعتقادی جنبه نظری تصوف را تشکیل می‌دهند که با گذشت زمان پدید آمدند. اویسیه از طریقه‌ های صوفیه در سده ‌های ۶ و ۷ قمری است و پیروان آن پیوند خود را به اویس قرنی می‌رسانند. این طریقه عرفانی در سرتاسر جهان اسلام رواج داشته است و مشایخ آن در سه دسته رسومیه، الوهیه و علویه گنجانده می شوند. کتاب حاضر پژوهشی در رابطه با طریقت اویسی به قلم کریم کسروی اشتهاردی مشهور به کرامتعلی و متخلص به وجدی اویسی است که در سال 1350 توسط کتابفروشی زوار در دسترس علاقمندان قرار گرفت.

این کتاب از منابع معتبر در تاریخ مغول است؛ زیرا مؤلف آن سال‌ها در دربار ارغون و هولاکو و پسرانش اباقا و تگودار، صاحب منصب و شاهد بسیاری از رخدادهای آن دوره بوده و برخی حوادث گذشته را نیز از شاهدان آنها و از خاندان خود که از درباریان خوارزمشاهیان و مغولان بوده‌اند، شنیده بوده است. این کتاب افزون بر اهمیت تاریخی، از لحاظ ادبی نیز بسیار مهم است و نمونه‌ای برجسته از نثر فنی، مصنوع و فاخر دبیرانه پارسی در سده هفتم قمری به شمار می‌رود. جوینی این کتاب را حدود سال 650 قمری و شاید در 651 آغاز کرده و به سبب آنکه سالیانی چند پیوسته در سفر به مغولستان و بازگشت از آن دیار به ایران بوده است، این کار به کندی پیش رفته و در سال 658 قمری، یعنی دو سال بعد از گشوده شدن بغداد به دست هولاکو و استقرارش در ایران به انجام رسانیده است. جلد اول این کتاب شامل تاریخ چنگیز و فتوحات او، دوران سلطنت اوگتای قاآن و سلطنت گیوک‌خان؛ جلد دوم شامل تاریخ خوارزمشاهیان و قراختائیان، گورخانیان و سرگذشت حکام و شحنگان مغول در عهد اوگتای قاآن تا ورود هولاکو؛ و جلد سوم شامل تاریخ منکوقاآن و تفصیل حمله هولاکو به ایران، قلع و قمع اسماعیلیه و تاریخ ملوک اسماعیلیه الموت و شرح مذهب اسماعیلیان تا انقراض‌شان است.

این کتاب از منابع معتبر در تاریخ مغول است؛ زیرا مؤلف آن سال‌ها در دربار ارغون و هولاکو و پسرانش اباقا و تگودار، صاحب منصب و شاهد بسیاری از رخدادهای آن دوره بوده و برخی حوادث گذشته را نیز از شاهدان آنها و از خاندان خود که از درباریان خوارزمشاهیان و مغولان بوده‌اند، شنیده بوده است. این کتاب افزون بر اهمیت تاریخی، از لحاظ ادبی نیز بسیار مهم است و نمونه‌ای برجسته از نثر فنی، مصنوع و فاخر دبیرانه پارسی در سده هفتم قمری به شمار می‌رود. جوینی این کتاب را حدود سال 650 قمری و شاید در 651 آغاز کرده و به سبب آنکه سالیانی چند پیوسته در سفر به مغولستان و بازگشت از آن دیار به ایران بوده است، این کار به کندی پیش رفته و در سال 658 قمری، یعنی دو سال بعد از گشوده شدن بغداد به دست هولاکو و استقرارش در ایران به انجام رسانیده است. جلد اول این کتاب شامل تاریخ چنگیز و فتوحات او، دوران سلطنت اوگتای قاآن و سلطنت گیوک‌خان؛ جلد دوم شامل تاریخ خوارزمشاهیان و قراختائیان، گورخانیان و سرگذشت حکام و شحنگان مغول در عهد اوگتای قاآن تا ورود هولاکو؛ و جلد سوم شامل تاریخ منکوقاآن و تفصیل حمله هولاکو به ایران، قلع و قمع اسماعیلیه و تاریخ ملوک اسماعیلیه الموت و شرح مذهب اسماعیلیان تا انقراض‌شان است.