کتابخانه مجازی ادبیات

در نوشتار حاضر نخست ابزار و لوازم توليد و توسعه علمي معرفي مي‌شود، سپس شيوه‌هاي گفت و گو و ويژگي‌هاي آن تشريح مي‌گردد .کتاب با مقاله‌ها و خطابه‌هاي مولف که با موضوعات متفاوت نگاشته شده به پايان مي‌رسد .عناوين برخي از مقالات و خطابه‌ها بدين قرار است .از آن جمله عبارت‌اند از" :نبرد با گرسنگي در جستجوي امنيت غذايي"، "انقلاب اسلامي و پژوهش‌هاي جامعه شناختي درباره آن"، "بانک توسعه اسلامي موقعيت و وظايف آن"، "چگونه شهر آدمي را دگرگونه مي‌سازد"، "ساخت و ساز مسايل اجتماعي و اجرايي آن"، "معماري و هويت شهري"، "سير و سياحت و سفر "و "شوراهاي شهر و روستا، برنامه‌ها و دل مشغولي‌ها ." همانند دفتر یا جلد اول "یک حرف از هزاران" تحلیل های عنوان شده در این جلد نیز با مباحث جامعه شناسی به ویژه جامعه شناسی آثار تمدنی و فرهنگی نسبتی دارند...

(از مجموعۀ 2 جلدی)در نوشتار حاضر نخست ابزار و لوازم تولید و توسعه علمی معرفی می‌شود، سپس شیوه‌های گفت و گو و ویژگی‌های آن تشریح می‌گردد .کتاب با مقاله‌ها و خطابه‌های مولف که با موضوعات متفاوت نگاشته شده به پایان می‌رسد .عناوین برخی از مقالات و خطابه‌ها بدین قرار است .از آن جمله عبارت‌اند از" :نبرد با گرسنگی در جستجوی امنیت غذایی"، "انقلاب اسلامی و پژوهش‌های جامعه شناختی درباره آن"، "بانک توسعه اسلامی موقعیت و وظایف آن"، "چگونه شهر آدمی را دگرگونه می‌سازد"، "ساخت و ساز مسائل اجتماعی و اجرایی آن"، "معماری و هویت شهری"، "سیر و سیاحت و سفر "و "شوراهای شهر و روستا، برنامه‌ها و دل مشغولی‌ها ."

میرزا اسدالله خان غالب دهلوی (1212 ـ 1258 هـ) از برجسته‌ترین سخن سرایان خوش قریحه فارسی‌گوی و صاحب سبک قرن سیزدهم هجری شبه قاره هند است که در ترویج و توسعه زبان فارسی سهمی بسزا دارد. هر چند که اجداد غالب از ایبکیان ترک‌نژاد سمرقندند، خود غالب در لاهور و دهلی نشو و نما یافته و تحت‌تأثیر سخنوران نامی آن دیار از جمله بیدل، فیض، ناصر علی سرهندی، حزین لاهوری، گرامی کشمیری و .... به شیوه استادان سلف، به نظم سخن فارسی همت گماشته است. ذوق و قریحه سرشار و نبوغ فوق‌العاده غالب در نظم سخن و آشنایی وی به انواع علوم پیشینیان، او را در ردیف شاعران بزرگ پارسی‌گو قرار داده و بحق یکی از مصادیق سخن نظامی عروضی سمرقندی است که «شاعر باید که سلیم‌الفطره، عظیم‌الفکره، صحیح الطبع، جیدالرویه، دقیق‌النظر» باشد.

موضوع قضا و قدر و جباریت و قهاریت خداوند از جمله موضوعات پیچیده کلامی است که همواره در طول تاریخ مذاهب، اذهان بسیاری از متکلمان و عالمان دیدن را به خود مشغول داشته است و چه بسیار دستاویز جبری مذهبان، حکام جور و کاهلان قرار گرفته است. آنچه در بادی امر از قضا و قدر استنباط می‌شود این است که خداوند به قلم تقدیر، سرنوشت هرکس را در ازل مقدر و مشخص کرده است و آنچه بندگان به اختیار یا بدون اختیار انجام دهند یا دیگران نسبت به آنان انجام دهند، مطابق سرنوشت و حکم دستوری است که از قبل مشخص شده و باید همان واقع شود و بدون کم و کاست واقع خواهد شد. بنابراین آدمی سخره تقدیر است، جز آنچه باید واقع شود، واقع نمی‌شود و تلاش و جد و جهد و چاره‌اندیشی، حزم، احتیاط و حذر و دعا و وسایط دیگر نمی‌توانند مانع و دافع قضای محتوم شوند.