زبان به عنوان پدیدهای اجتماعی، با ساخت و نظام ارزشهای جامعه ارتباط تنگاتنگی دارد؛ ارتباطی کاملاً تعاملی و دو سویه؛ به این صورت که هم زبان بر ساخت اجتماعی تاثیر دارد و هم ساخت و بافت اجتماعی و محیط پیرامون افراد بر زبان آنها تاثیر میگذارد. حتی در برخی موارد ممکن است تفاوتهای زبانی به تفاوتهای ادراکی از جهان منجر شود. هدف این تحقیق، بررسی تطبیقی کارکرد و نقش زبان در توسعه عدالت در قالب مفهوم جدید و نوظهور عدالت زبانی است و به روش دلفی تاریخی (محدود) انجام شده است. نتایج پژوهش نشان میدهد در رویکرد عدالت زبانی، بنیادهای عدالت بر ساخت زبان، توسعه و تقویت توانمندیهای زبان شناختی آحاد جامعه بنا نهاده میشود. بنابراین، بر به کارگیری کلمات و واژگان و زبان عدالت محور، به عنوان نخستین گام در رسیدن به جامعه عدل، تاکید میشود و استفاده از واژگان تحقیرآمیز که با هدف برجستهسازی نقایص افراد یا القای نفوذ و قدرت به کار میروند منع میشود.