يكي از مهمترين وجوهي كه در بررسي متون ادبي همواره يك محقق بايد به آن اهتمام ورزد، نگاه به متن موردنظر از منظر اتيمولوژيك است. از آنجا كه هر متن ادبي در ساخت و بافت زماني و مكاني خود معنا مييابد، بررسي هر متن مستلزم يافتن رابطه دلالت ميان لفظ و معنا در تاريخ كاربرد آن است. روش اتيمولوژيك كه در واقع اساسيترين روش فهم معناي الفاظ در متون ادبي است، به ما كمك ميكند تا بتوانيم با ريشهشناسي تاريخي معناي الفاظ، نسبت و دلالت ميان لفظ و معنا را در زمان و مكان وضع شده آن بررسي كنيم. بنابراين اتيمولوژي اهميت بسياري در حوزه ادبيات دارد. سيداحمد فرديد اساس مباحث خود را بر اتيمولوژي استوار كرده است و همواره به الفاظ موجود در ادبيات از منظر اتيمولوژيك نگاه ميكند. اين مقاله به بررسي جايگاه اتيمولوژي در روششناسي احمد فرديد ميپردازد و با نقد كاربرد اتيمولوژي در آراي فرديد، ايرادات فرديد را در بهكارگيري اين روش نشان ميدهد.
ساختشکنی یکی از پویاترین و جاذبترین موضوعات در حوزه نظریههای ادبی است. نوشتههایی که در این زمینه به زبان فارسی موجود است، با همه ارج و ارزش خود، اغلب پیچیده، دشوار و دیریابند. هدف نویسنده در این کتاب در گام نخست، سادهسازی مفهوم ساختشکنی و سپس کوشش برای تبیین بیشتر آن به کمک تحلیل داستانی از نظامی گنجهای بوده است.
این کتاب دارای دو بخش اصلی است. در بخش اول افزون بر نگاهی به زندگی و آثار گلدمن، نظرگاه تنی چند از اندیشهگران بزرگ جهان (آدرنو، پیاژه، میشل لووی، مارکوزه و ...) آمده است. در بخش دوم تلاش شده که برگزیدهای از مهمترین آثار گلدمن ـ به ویژه در عرصه روششناسی، فلسفه و جامعهشناسی فرهنگ و ادبیات ـ عرضه شود. بخشهایی از آثار اصلی گلدمن ـ درآمدی بر فلسفه کانت، پژوهشهای دیالکتیکی، علوم انسانی و فلسفه، مارکسیسم و علوم انسانی و خدای پنهان ـ در این کتاب آمده است.