از نخستین داستانهای سیاسی پس از انقلاب اسلامی و بهاحتمال فراوان نخستین آن، سلول 18 اثر درویشیان است که ویژگی بارز آن، انعکاس خاطرهنوشتههای مؤلف در طول دوران حبس و مبارزات ایدئولوژیک و مسلحانه شخصیتهاست. علاوه بر این، این داستان نخستین اثر درخور تأمل درویشیان پس از پیروزی انقلاب نیز است و در زمره نخستین آثار داستانی سیاستگرا پس از انقلاب بهشمار میرود. بررسی سطوح مختلف داستان یادشده نشان میدهد این متن باوجود خاطرهنگاشت بودن، یکی از داستانهای سیاسی موفق است. نگاه فراگیر به این داستان با توجه به گفتمان غالب رادیکالگونه دهه شصت با تأکید بر عنصر شخصیت و درونمایه نشاندهنده تقابل چهار نسل (در شخصیتهای داستانی) است. نسل اول محافظهکاران راضی به وضع موجودند که کاملاً سنتی، دیندار و البته بیناماند و خود را کوچکتر از آن میانگارند که با رژیم حاکم درگیر شوند. نسل دوم محافظهکاران آگاه از فساد قدرت و ایدئولوژی هستند که با وجود نارضایتی، به وضع موجود دلخوشاند. نسل سوم رادیکالهای آزادیخواه و ناراضی از وضع موجودند که از بیعدالتی موجود رنج میبرند و درصدد تغییرات آرمانی در وضع نامطلوب موجود هستند. اما نسل چهارم فرزندان انقلاب و مبارزه هستند که به وضع موجود آگاهی چندانی ندارند؛ ولی مکان و زمان تولد آنها بهنوعی با مبارزه و انقلاب عجین شده است.
شهدای روحانیت نماد سازش ناپذیری این قشر فرهیخته با فساد است و این مسئله حقیقتی است که در طول تاریخ پس از امامان معصوم به خصوص در میان روحانیون شیعه خود را با تمامی ابعاد نشان داده است.جمع کثیری از روحانیون شهید از کودتای انگلیس در سال 1299 تا مبارزات سید جمالالدین اسدآبادی، مشروطه، آغاز مبارزه بر ضد رژیم پهلوی، انقلاب اسلامی و دفاعمقدس، در این کتاب معرفی شدهاند. غالب خیزشهای انقلابی مردم ایران در مقاطع مختلف تاریخ بر ضد حاکمان ظالم، در سایه و با هدایت روحانیان آگاه از وضع موجود جامعه صورت گرفته و اوج این اتحاد مردم و روحانیت، در جریانهایی مانند تحریم تنباکو، مشروطیت و انقلاب اسلامی دیده میشود. این روحانیان مبارز، با متحمل شدن زندان و شکنجه، باز هم از هدف نهایی خود که همان آزادی مردم و حفظ شریعت بوده، دست برنداشته و تا آخرین نفس مقاومت کردهاند. لحظه لحظه فعالیتهای سیاسی این قشر، در قالب اسناد تاریخی به ثبت رسیده و گهگاه به صورت کتاب منتشر شدهاند و یا برآیند تحلیل و بررسی این مدارک، زندگینامه این روحانیون را شکل دادهاند.بر اساس آمار موجود، بیش از 3700 تن از روحانیان در طول مبارزات انقلاب اسلامی و دفاعمقدس به شهادت رسیدهاند که از این میان، حدود 113 نفر از سال 1334 تا اواسط شهریور سال 1359 و در خلال فعالیتهای مبارزاتی بر ضد رژیم پهلوی به شهادت رسیدهاند.جمعی از این روحانیون، قبل از پیروزی انقلاب دستگیر، شکنجه، محاکمه و به شهادت رسیدهاند و برخی نیز پس از استقرار جمهوری اسلامی، به دست منافقین ترور شدهاند. جلد اول کتاب شهدای روحانیت شیعه بعد از مقدمه، بیوگرافی بیش از یکصد و پنجاه شهید روحانی نوشته شده است و جلد دوم بیش از دویست و چهل شهید روحانی می باشد
شهدای روحانیت نماد سازش ناپذیری این قشر فرهیخته با فساد است و این مسئله حقیقتی است که در طول تاریخ پس از امامان معصوم به خصوص در میان روحانیون شیعه خود را با تمامی ابعاد نشان داده است.جمع کثیری از روحانیون شهید از کودتای انگلیس در سال 1299 تا مبارزات سید جمالالدین اسدآبادی، مشروطه، آغاز مبارزه بر ضد رژیم پهلوی، انقلاب اسلامی و دفاعمقدس، در این کتاب معرفی شدهاند. غالب خیزشهای انقلابی مردم ایران در مقاطع مختلف تاریخ بر ضد حاکمان ظالم، در سایه و با هدایت روحانیان آگاه از وضع موجود جامعه صورت گرفته و اوج این اتحاد مردم و روحانیت، در جریانهایی مانند تحریم تنباکو، مشروطیت و انقلاب اسلامی دیده میشود. این روحانیان مبارز، با متحمل شدن زندان و شکنجه، باز هم از هدف نهایی خود که همان آزادی مردم و حفظ شریعت بوده، دست برنداشته و تا آخرین نفس مقاومت کردهاند. لحظه لحظه فعالیتهای سیاسی این قشر، در قالب اسناد تاریخی به ثبت رسیده و گهگاه به صورت کتاب منتشر شدهاند و یا برآیند تحلیل و بررسی این مدارک، زندگینامه این روحانیون را شکل دادهاند.بر اساس آمار موجود، بیش از 3700 تن از روحانیان در طول مبارزات انقلاب اسلامی و دفاعمقدس به شهادت رسیدهاند که از این میان، حدود 113 نفر از سال 1334 تا اواسط شهریور سال 1359 و در خلال فعالیتهای مبارزاتی بر ضد رژیم پهلوی به شهادت رسیدهاند.جمعی از این روحانیون، قبل از پیروزی انقلاب دستگیر، شکنجه، محاکمه و به شهادت رسیدهاند و برخی نیز پس از استقرار جمهوری اسلامی، به دست منافقین ترور شدهاند.
«درد و رنج» به عنوان يكي از وجوه برجسته تراژيك زندگي، از مسایلي است كه هر انساني در زندگي خود با آن روبه روست. اين مساله در هنر و ادبيات به طور عام، و به طور خاص در ادبيات معاصر به ويژه شعر زنان به گونهاي منعكس شده كه بررسي و تحليل آن، نيازمند تحقيق وسيع و جامعي است. موضوع اين مقاله، بررسي اشعار دو شاعر برجسته زن معاصر يعني فروغ فرخزاد و سيمين بهبهاني با توجه به ماهيت، مفهوم و مصاديق مختلف درد و رنج و با تاكيد بر مساله وجودشناسي درد و رنج (انواع، علل و نتايج آن) است. نويسندگان در اين پژوهش ضمن اشاره به ماهيت و نتايج درد و رنج به مقايسه جنبههاي وجودشناسي درد و رنج در اشعار اين دو شاعر ميپردازند؛ گفتني است زمينه اصلي بحث، تمرکز بر فلسفه وجودي درد و رنج در حوزههاي انواع درد و رنج، علل درد و رنج و راههاي رهايي از آن است.
يکي از شاعران برجسته معاصر ايران، که خلاقيت و آفرينندگي را با پژوهش و تتبع جمع کرده است و هم محافل ادبي و هم جامعه دانشگاهي، او را در زمان حياتش جدي گرفت، مرحوم قيصر امينپور است. مجموعه آثاري چون «گلها همه آفتابگردانند»، «آينههاي ناگهان» و ... به همراه آخرين دفتر شعري «دستور زبان عشق» گواهي بر ارزش آثار اوست که درباره اهميت اين آثار از زواياي مختلف ميتوان سخن گفت. مولف پس از بررسي مجموعه دفترهاي شعري ايشان، ميتواند به جرات ادعا کند قيصر يکي از بزرگترين شاعران دو سه دهه اخير است که به مقوله انسان و مفاهيم مرتبط با آن از جمله درد و رنج بشري توجه کرده و در زندگي هنري و بلکه زندگي اجتماعي، درگير اين مفهوم و واقعيت بوده است. نگارنده در اين مقاله پس از بررسي ابعاد مختلف اين مساله و ماهيت و مفهوم درد و رنج در نظام حاکم بر انديشه و زبان امينپور، مجموعه اشعار او را در چهار بخش معناشناسي، وجودشناسي، غايتشناسي و شان اخلاقي درد و رنج، طبقهبندي، بررسي تحليل کرده است.