کتابخانه مجازی ادبیات

کتاب های اوستا عبارتند از:گات ها،یسنا،ویسپرد،پشت ها وندیداد خرده اوستا گات ها دارای 5 بخش است: اهنود،اشتود،سپنتمد،وهوخشتر،وهیشتواپشت. گات ها از کهن ترین و سپنتاترین بخش های اوستاست که از اشوزر تشت به یادگار مانده است.کهن ترین ادبیات هر قومی را سرود یا شعر یا مناجات تشکیل میدهد زیرا مردم میتوانند شعر و ترانه و سرود را به آسانی از بر کنند و به خاطر بسپارند.

برای من شاهنامه به رودی عظیم مانند است که در عین زیبایی و قدرت، آراسته و کامل است و در مسیر طولانی خود تا دریا در هر جایی و در هر چشمی و برای هر گوشی جلوه و جمال و زمزمه ای خاص دارد و برای اندیشمندان، ساختار پیروزی و شکست، امید و نومیدی، زادنها و مردنها، در آن بسیار پرمعنا و تفکرانگیز است، این کتاب شناسنامۀ زندگی پرتلاطم و سرشار از گیر و دار ملت سلحشور ایران است که هرگز نام را به ننگ نفروخته است و پیوسته جان را به پای نام نیک خویش باخته است و فردوسی، استاد بزرگ ادب پارسی و پیر پارسای این سرزمین ایزدی، با بیان جادویی و افسون ساز خود، این روحیات و توانمندی های ملی مردم ما را چنان زنده و پویا و گویا به تماشا گذاشته است که انسان خود را شاهد زندۀ همۀ وقایع می یابد و ... در این فرهنگ تمامی واژه‌ها و نام های شاهنامه بر پایه سرشت و نهاد زبان فارسی به ترتیب الفبا گردآمده است. برای هر اسم معنی و کارکرد آن در شاهنامه به همراه ابیات مرتبط آن تشریح گردیده است. پولاد = از سرداران ایران در روزگار کیقباد پیروز = از فرزندان کاوه ی آهنگر تاجبخش = رستم تاجور = ایرج تهمورس = پسر هوشنگ ، سومین پادشاه نخستین سلسله ی جهان تهمینه = دختر شاه سمنگان و مادر سهراب پسر رستم جاماسپ = وزیر و حکیم و رایزن گشتاسپ و داماد زرتشت جانفروز = از سرداران بهرام چوبینه در جنگ او با خسرو پرویز جریره = همسر سیاوش و مادر فرود و...

در بند ششم از یشت هشتم، ضمن تمثیلی شاعرانه، تازش و حرکت تند و تیز تیشتر به جانب دریای فراخکرد به سرعت و شتاب تیری پران در هوا تشبیه شده است که آرش شیواتیر، بهترین تیرانداز ایرانیان، از کوه اریوخشوث به کوه خونونت انداخت. در ادامه این تمثیل در بند 7ف که مطالب آن به گونه‌ای حمایت و یاوری اهورامزدا و ایزدمهر و دیگر آفریده‌های اهورایی را از تیر آرشی حکایت می‌کند، عبارتی آمده است که محققان اوستا درباره تغییر و گزارش آن متفق‌القول نیستند.

يکي از مسائل مهم و اساسي در تصحيح متن‌هاي کهن فارسي که همواره بايد مورد توجه قرار گيرد، شناسايي ضبط‌هاي کهن کاذب در دستنويس‌هاست که گاه به خاطر ريخت کاملا فريبنده خود، مصحح را از تشخيص ضبط اصلي باز مي‌دارند. ضبط «مر ين» در مصراع ثاني بيت نخست از ابيات: اگر کشته گشتي تو در چنگ اوي مر ين گرز و اين مغفر کينه جوي چگونه کشيدي به مازندران کمند و کمان، تير و گرز گران در شاهنامه فردوسي، يکي از اين ضبط‌هاي به ظاهر کهن است که از ميان دوازده دستنويس اصلي مورد استفاده آقاي دکتر خالقي مطلق در تصحيح دفتر دوم، فقط در دستنويس فلورانس آمده و به عنوان قرائت دشوار به متن برده شده است، در حالي که در يازده دستنويس اصلي ديگر (به علاوه در دستنويس سن ژوزف) به جاي «مر ين» ضبط «من اين» آمده است که صحت و اصالت آن را شواهد و قراين متعددي تاييد مي‌کنند که در حد امکان در مقاله حاضر گزارش شده‌اند.