قرن چهارم هجری، عصر درخشش ادبیات عربی است، در این دوره شاعران و نویسندگان بزرگی نظیر متنبی، ابو العلاء معری، ابو تمام و شریف رضی و ... ظهور کردهاند. از شخصیتهای طراز اول این دوره، شریف رضی، شاعر و عالم و ادیب گرانقدر شیعه میباشد و آثار أدبی به یادگار مانده از وی کمنظیر است و به واسطه ویژگیهای منحصر به فرد علمی و اخلاقی وی، آثارش تابلویی تمامنمای شخصیت برجسته اوست که سرشار از مفاهیم عالی انسانی، بلندنظری و تابلویی خیرهکننده و شگرف از فضائل اخلاقی است. شریف رضی در میان امت اسلامی دارای منزلتی ارجمند میباشد و کتاب نهج البلاغه که به همت بلند وی گردآوری شده، خود گواه صادق بر اوج مقام معنوی و اخلاقی اوست. توانایی هنری مانند مطابقت لفظ و معنی، سلاست و فصاحت الفاظ و بلاغت معنی و انسجام و وحدت موضوع در قصیده، شعرش را از دیگران متمایز ساخت است. در این مقاله نگاهی گذرا به اغراض و ویژگیهای هنری شعر او خواهیم داشت.