سغد نام باستاني منطقهاي اطراف دره بدخشان در ماوراءالنهر بود، مرکز اين منطقه، شهر سمرقند است. مردم سغد در زمان ساسانيان به دليل فعاليتشان در بازرگاني بخصوص تجارت با چين وهند معروف بودند و يکي از قطبهاي اصلي اقتصاد ايران به شمار ميآمدند. از اين زبان در دوره ايران ميانه، آثار بسياري بر جاي مانده که يکي از مهمترين آنها، نامههاي کهن سغدي است. نامههاي کهن سغدي به زبان و خط سغدي به سال 1907 ميلادي توسط سر اورل استاين در يکي از برجهاي نگهباني ديوار چين بدست آمد اين اسناد شامل پنجنامه کامل و چهار تکه پاره شبيه به نامه است. نامههاي سغدي تحولات سياسي و اجتماعي مردمان آن روزگار چين را بازگو ميکند. نامه نخست سغدي از طرف دختري از اهالي دون هوانگ خطاب به همسرش نوشته شده است.
این کتاب موسوم به "خطای نامه" یا "خطائی نامه"، حاوی اطلاعات تاریخی مبادلات مدنی و فرهنگی ایران و چین، تالیف سیدعلی اکبر خطائی است که در زمان سلطان سلیم بن بایزید عثمانی و به نام او نوشته شده است. خطائی که همراه با دوازده تن دیگر در طی حدود صد روز به سیاحت سرزمین چین مشغول بوده است، در این کتاب به شرح مشاهدات سفر خویش میپردازد. خطاینامه پس از نوشته غیاث الدین، مهمترین ماخذ فارسی درباره کشور چین است که در سال 922 هجری تالیف گشته است. علی اکبر خطائی که اطلاع دقیقی درخصوص وی بدست نیامده است، اطلاعات سودمند و مغتنمی از چین اوائل قرن دهم هجری در اختیار خوانندگان قرار میدهد. ترجمه ترکی این اثر که با نسخه فارسی تفاوتهایی دارد، درعهد سلطان مراد انجام پذیرفته و به "قانوننامه چین و خطا" موسوم است که در پیوست اول کتاب آورده شده است. همچنین سفرنامه غیاثالدین نقاش به چین نیز در پیوست آورده شده است.
سغد نام باستانی منطقهای اطراف دره بدخشان در ماوراءالنهر بود. مرکز این منطقه شهر سمرقند است. مردم سغد در زمان ساسانیان به دلیل فعالیتشان در بازرگانی، بخصوص تجارت با چین و هند، معروف بودند و یکی از قطبهای اصلی اقتصاد ایران بشمار میآمدند. از زبان سغدی در دوره میانه زبانهای ایرانی، آثاری بسیار برجای مانده که یکی از مهمترین آنها، نامههای کهن سغدی است. نامههای کهن سغدی به زبان و خط سغدی به سال 1907 میلادی توسط سراورل استاین در یکی از برجهای نگهبانی دیوار چین بدست آمد. این اسناد شامل پنج نامه کامل و چهار تکه پاره، شبیه به یک نامه است. نامههای سغدی تحولات سیاسی و اجتماعی مردمان آن روزگار چین را بازگو میکند. نامه نخست سغدی از طرف دختری از اهالی دون وانگ خطاب به همسرش نوشته شده است.
سغد نام باستانی منطقهای اطراف دره بدخشان در ماوراءالنهر بود. مرکز این منطقه شهر سمرقند است. مردم سغد در زمان ساسانیان به دلیل فعالیتشان در بازرگانی، بخصوص تجارت با چین و هند، معروف بودند و یکی از قطبهای اصلی اقتصاد ایران بشمار میآمدند. از زبان سغدی در دوره میانه زبانهای ایرانی، آثاری بسیار برجای مانده که یکی از مهمترین آنها، نامههای کهن سغدی است. نامههای کهن سغدی به زبان و خط سغدی به سال 1907 میلادی توسط سراورل استاین در یکی از برجهای نگهبانی دیوار چین بدست آمد. این اسناد شامل پنج نامه کامل و چهار تکه پاره، شبیه به یک نامه است. نامههای سغدی تحولات سیاسی و اجتماعی مردمان آن روزگار چین را بازگو میکند. نامه نخست سغدی از طرف دختری از اهالی دون وانگ خطاب به همسرش نوشته شده است.