جريان ادبي که نيمايوشيج بنيان نهاد در جايگاه يک سبک مشخص و مستقل، مقلدان فراواني را به خود جذب کرد. اخوان ثالث يکي از شاعراني است که هم در سبک و بيان و هم در انتقال انديشههاي ضمني سياسي و اجتماعي، تابع نيماست. «زمستان» يکي از موفقترين شعرهايي است که از نظر شکل و انتظارات فرماليستي، تقليدي است محکم و گويا از نظريه ادبي نيمايوشيج. سر و شکل اين شعر که از معناي دردآور و جهان شمولش جدا نيفتاده، در کنار مضمون تکان دهندهاش، باعث شده تا همواره مخاطبان از چالشهاي ساختاريش در سطحي متعاليتر، محظوظ شوند. سوال اين است که راز توفيق و اشتهار شعر «زمستان» در چيست؟ در اين شعر چه رازي نهفته است که در ديگر اشعار اخوان وجود ندارد، تا جايي که خوانندگان عام و خاص، اخوان را با نام «زمستان» ميشناسند؟ به نظر ميرسد راز موفقيت شعر «زمستان» در مضمون و پيام تکراري آن نيست، بلکه در شکل و ترفندهاي تعبيه شده در ساختمان اين شعر است، مولفههايي چون «برهمنمايي عينيت و ذهنيت»، «وحدت انديشه و احساس»، «ديالکتيک پذيرش و انکار»، «غناي موسيقي»، «همسان سازيهاي هنري»، «پايانپذيري خلاق» و .... از مهمترين عواملي هستند که باعث تصعيد اين شعر در سطحي بالاتر از ديگر اشعار اخوان شدهاند. اين مقاله به دنبال کشف و ضبط اشارتهاي کمتر آشنا در نظام صوري شعر «زمستان» براي نشاندادن راز توفيق آن است.
برای ترجمه اشعار، شعرها به تمامی از متن اصلی آنها به زبان آلمانی به فارسی برگردانده شده است. شیوه مترجم بدانگونه بوده است که جوهر کلام شاعر در قالب شعر فارسی ریخته شود. و این او را ناگزیر کرده که ضمن وفاداری به متن اصلی تغییراتی را متناسب با شعر فارسی بپذیرد. زیرا اگر شعر شاعران غیرفارسی را عینا واژه به واژه به فارسی برگردانیم چیزی خواهد شد خشک و چه بسا که زیبایی کلام شاعر و گاه حتی خود مفهوم نیز در ترجمه رنگ خواهد باخت...
مجموعه شعر چهل کلید سروده سیاوش کسرایی است. او در سال ۱۳۰۵ در اصفهان متولد شد. وی سرودن شعر را از جوانی آغاز کرد.بسیار زود به همراه خانواده اش به پایتخت آمد. او در دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران درس خواند و علاوه بر فعالیتهای ادبی و سرودن شعر، عمری را به تکاپوهای سیاسی (حزب توده ایران) گذراند. اما سرانجام، ناگزیر از مهاجرت شد و دوازده سال پایانی زندگی اش را ابتدا در کابل و سپس در مسکو بسر برد. وی سالهای پایانی عمر خویش را دور از کشور خود و در تبعید در اتریش و شوروی گذراند؛ وی در سال ۱۳۷۴ به دلیل بیماری قلبی در وین، پایتخت اتریش در سن ۶۹ سالگی بر اثر بیماری ذات الریه زندگی را بدرود گفت و در گورستان مرکزی وین (بخش هنرمندان) به خاک سپرده شد.
محمد بن عبدالله کاتبی نیشابوری «ترشیزی» (839 هـ.ق) از شاعران بزرگ قرن نهم هجری است که قدر وی چنان که باید و شاید شناخته نشده است. این کتاب دربرگیرنده غزلیات دلنشین و زیبای اوست که از نظر نوآوری و مضامین تازه، ابداع تصاویر شاعرانه و اشتمال بر معانی بلند کمنظیرند. از ویژگیهای اشعار او توانایی و مهارت اعجابانگیز او در خلق معانی و رعایت قواعد سخنوری و حتی در مشکلترین التزامات است و کاتبی را از این نظر شاید در ادب فارسی بتوان بینظیر دانست؛ زیرا نهتنها مثنویهایی سروده که تمام اشعار آنها ذوبحرین و ذوقافیتین است و در همه ابیات مثنوی ده باب نیز صنعت تجنیس به کار برده، بلکه در بهکارگیری بعضی تکلفات و التزامهای دشوار زبانزد است.
محمد بن عبدالله کاتبی نیشابوری «ترشیزی» (839 هـ.ق) از شاعران بزرگ قرن نهم هجری است که قدر وی چنان که باید و شاید شناخته نشده است. این کتاب دربرگیرنده غزلیات دلنشین و زیبای اوست که از نظر نوآوری و مضامین تازه، ابداع تصاویر شاعرانه و اشتمال بر معانی بلند کمنظیرند. از ویژگیهای اشعار او توانایی و مهارت اعجابانگیز او در خلق معانی و رعایت قواعد سخنوری و حتی در مشکلترین التزامات است و کاتبی را از این نظر شاید در ادب فارسی بتوان بینظیر دانست؛ زیرا نهتنها مثنویهایی سروده که تمام اشعار آنها ذوبحرین و ذوقافیتین است و در همه ابیات مثنوی ده باب نیز صنعت تجنیس به کار برده، بلکه در بهکارگیری بعضی تکلفات و التزامهای دشوار زبانزد است.