جمع مکسر، یکی از انواع جمع عربی است که شکل مفرد آن تغییر می یابد و علامت مخصوصی ندارد در نتیجه سماعی است نه قیاسی. از طرفی در بسیاری از موارد، اسامی مفردی که دارای وزن یکسان باشند به یک وزن هم جمع بسته می شوند و آن را جموع مطرّده می نامند یعنی مشابه و تابع یک اصل هستند که مشهورترینشان شانزده جمع است. در زبان عربی جمع بستن جمعها امکان دارد که آن را جمع الجمع می نامند. پرویز صالحی (بختیار) در فرهنگی جمعهای مکسر عربی را که به زبان و ادبیات فارسی راه یافته جمع آوری کرده و در سال 1371 شمسی به طبع رسانده است. وی ابتدا کلمات جمع مکسر را به ترتیب الفبایی آورده و سپس مفرد آن و ترجمه فارسی آن را بیان کرده است.
فرهنگ حاضر مرکبی از واژه های عربی، فارسی، ترکی، فرانسه ولاتین (به ضمیمه واژگان نو فرهنگستان) است که داخل زبان فارسی شده و به طورکلی مورد استفاده عموم طبقات قرار خواهد گرفت و به خاطر سهولت در تلفظ که مراجعین گمراه نشوند و همه کس به آسانی بتواند تلفظ صحیح هر واژه ای را پیدا کند لغات این فرهنگ را به وسیله اعراب و زیر و زبر مشخص کرده و از طریق ای که در سایر لغت نامه ها برای تعیین تلفظ انتخاب گردیده و برای همه کس قابل استفاده نیست چشم پوشی شده است.
تبيين اللغات لتبيان الآيات یا «فرهنگ لغات قرآن» تألیف محمد قریب، همان گونه که از نامش پیداس به ترجمه و توضیح لغات قرآن کریم اختصاص دارد. این فرهنگ بر اساس حروف الفبا با استفاده از دیگر معاجم و تفاسیر برای استفاده عموم نگارش شده است.این کتاب آنگونه که نویسنده گفته حاصل سالیان دراز تلاش و کوشش اوست. وی ضمن مراجعه به تفاسیر و قوامیس و معاجم در مجلس درس مفسران و استادان نیز حاضر میشده و از خرمن معرفت آنان برای تکمیل مجموعه خویش استفاده کرده است. در ابتدای کتاب نشانههای اختصاری منابع کتاب لیست شده است. همچنین ازآنجاکه این لغتنامه بر اساس اصل و ریشه لغات و مطابق حروف الفبا تنظیم گردیده است، بهمنظور اینکه اصل و ریشه عدهای از کلمات برای خوانندگان در موقع مراجعه روشن باشد، فهرستی از این نوع کلمات در ستونهای مخصوص با ذکر ریشه هر کلمه در برابر آن تهیه شده است تا خواننده، کلمه مورد نظر را به همان صورتی که در قرآن مجید آمده است پس از رجوع به فهرست، به ریشه آن که در مقابل هر کلمه نوشته شده است، آگاهی یابد
پرویز صالحی (بختیار) فرهنگی را از روی کتب لغت نامه دهخدا و فرهنگ معین، عمید، واژه نامک، برهان قاطع، شاهنامه، دیوان حافظ، مثنوی معنوی، بوستان و گلستان و خمسه نظامی برای ثبت مصدرها و مشتقات آنها ترتیب داده است. وی در این فرهنگ، تنها به آوردن مصدرهای بسیط ساده اکتفا نموده و از آوردن مصدرهای مرکب و پیشوندی خودداری کرده است. همچنین تنها مصدرهایی را آورده که در منابع نثر و نظم ادبیات کهن شاهدمثال داشته و از آوردن باقی مصدرها چشم پوشی کرده است. 342 مصدر به ترتیب الفبا آورده شده و مصدرهایی که دو یا چند صورت نوشتاری یا صیغه های مضارع و ماضی آنها تفاوت کلی دارند به صورت جداگانه آورده شده اند و در صورت یکی بودن شکل ظاهر مصدرها، به ترتیب الفبایی پشت هم آمده اند و مشتقات یکی از آنها بیان شده. معانی مصدرهای غیرمتداول نیز در پایین همان صفحه، توضیح داده شده است. این فرهنگ مصدر در سال 1371 شمسی به زیور طبع آراسته شد.