يکي از شگردهاي صائب نظيرهگويي است. در ديوان او به نام حدود هشتاد شاعر اشاره شده است. بعد از مولوي، بيشترين استقبال و اقتفاهاي صائب از حافظ است. صائب بيست و نه غزل را به استقبال غزلهاي حافظ سروده که در پايان غزل به نام او اشاره کرده است. علاوه بر اين حدود 160 غزل ديگر حافظ را از جهت وزن، قافيه و رديف تقليد کرده؛ اما به اسم او اشاره نکرده است. گاهي اوقات نيز در مقابل يک غزل حافظ، چندين غزل سروده است. در اين مقاله همان بيست و نه غزل که صائب به استقبال حافظ سروده و به نام او اشاره کرده است، از نظر سبکشناسي در سه سطح (ادبي، زباني، فکري) مقايسه شده است. به طور کلي در سطح ادبي، حافظ در استفاده از شگردهايي مانند سجع، جناس، تکرار، تضاد، ايهام و تلميح بر صائب برتري دارد و صائب نيز در کاربرد صنايعي مانند. ايهام تناسب و استخدام بر حافظ پيشي گرفته است. در موارد بياني نيز صائب تشبيهات بيشتري به کار برده است و در موارد ديگر تفاوت چنداني ديده نميشود. در سطح زباني حافظ نسبت به صائب برتري نسبي دارد؛ اما از همه مهمتر در سطح فکري صائب بيشتر به مضمونسازي و تصويرپردازي پرداخته، در حالي که حافظ به معاني و انديشههاي والايي اشاره کرده است.
این کتاب، رساله دکتری نویسنده است که در دانشگاه آزاد علامه اقبال، اسلام آباد پاکستان از آن دفاع کرده است. استاد راهنمای نویسنده در این رساله، کلثوم فاطمه سید و استاد مشاور محمد صدیق خان شبلی بوده است. نویسنده در این رساله به سبکهای مشهور فارسی پرداخته و در ادامه رساله، سبک شعری علامه اقبال لاهوری را بررسی کرده است.
اقبال از آغاز عمر دارای فکر مستعد و ذهن وقاد بود و در اثر همین ذوق سرشار بود که او متوجه شعرگفتن شد و از عهدۀ درسهای مدرسه هم بهخوبی برآمد. با اینکه سید میرحسین شاگردان خود را از شعر و شاعری منع میکرد؛ ولی از اشعار اقبال متأثر میشد و او را تشویق و تحریض مینمود و آئینه ذوق او را جلا میداد. در این کتاب پس از بررسی زندگی و آثار اقبال لاهوری، سبک او که تا زمان نگارش این کتاب مورد تجزیه و تحلیل قرار نگرفته بود، به اختصار بررسی شده است.
در مجموعه حاضر شرح احوال و نکات برجسته زندگی شخصیتهای برجسته قوچان از حدود قرن چهارم هجری تا عصر حاضر فراهم آمده و به ترتیب حروف الفبای نام خانوادگی نظام یافته است .کتاب از دو بخش و چهار ضمیمه تشکیل شده است .بخش اول با عنوان((کلیات)) شامل مطالبی است درباره موقعیت جغرافیایی و تاریخ مختصر قوچان از قدیم الایام تا دوران معاصر، همچنین تاریخچه کوتاه فرهنگی این شهر .بخش دوم یا متن اصلی کتاب متضمن زندگینامه یکصد و شانزده تن از مشاهیر قوچان است .ضمایم کتاب نیز شامل فهرست اسامی و معرفی کوتاه اشخاص دیگر است1 : خطاطان و خوشنویسان، 2 پهلوانان نامی قوچان، 3 نمایندگان قوچان از اولین دوره مجلس شورای ملی تا دوره بیست و چهارم، 4 رجال و مشاهیری که نویسنده به شرح حال و زندگانی آنها دسترسی نیافته است .کتاب با فهرست اعلام، و فهرست منابع و ماخذ به پایان میرسد .
در محیط دربار سلطان مسعود غزنوی، بیاعتمادی عمیقی در لایههای مختلف حکومت وجود داشت که زمینه انواع توطئهها و فتنهانگیزیها را فراهم میآورد. ابوالفضل بیهقی به کمک ابزارهایی همچون عنصر داستانی «گفتگو»، کوشیده است به نحوی زیرکانه و پوشیده آن واقعیتها را آشکار سازد و آنها را در بوته نقد قرار دهد. بیهقی با این انگیزه و هدف خاص از طریق گفتگو به توصیف دقیق شخصیتها و روابط آنها پرداخته است. وی گاه از طریق بازگویی جملاتِ اشخاص در لابهلای گفتگوهایشان، آنها را قابلاعتماد یا غیرقابل اعتماد معرفی کرده است. همچنین گاه فضای بیاعتمادی را از طریق گزینشها و پارههای برگزیده خود از میان گفتگوی شخصیتها منعکس کرده است. بیهقی معمولاً انتقاد خود را در لفافهای از گفتگوهای دیگران میپیچد و از طریق گفتگوی آنها بسیاری از سیاستهای اشتباه حکومت غزنویان و شخص مسعود را زیرکانه و غیر مستقیم برملا میکند.