کتابخانه مجازی ادبیات

جای افسوس است که ما از حیات مرحوم میرزاآقاخان کرمانی و تشبئات و عملیات سیاسی او چیز زیادی در دست نداریم جز آنچه چندین مولف از روی یکدیگر با فرق های جزئی استنساخ کرده و هیچ چیز تازه ای تتبع ننموده اند. بنابراین بهتر آن می دانیم که بجای اینکه در این تذکر سی ساله دوباره به نقل همان عبارات اکتفا کنیم به تشریح و تدقیق نظریات و افکار سیاسی و اجتماعی او داخل شده و بسیاری از مسایل را که در حق او تاریک است روشن نماییم. میرزا آقاخان از حیث سرنوشت نویسندگی خیلی شبیه به خیام است که آثارش بواسطه بغض و نفرت مخالفین متروک و بدون مطالعه آنها با تیر اتهامات به جهل و نادانی منسوب شده است. ولی همانطور که اینک پس از شش هفت قرن خیام میرود جای خود را در ادبیات و فلسفه مشرق و مغرب باز کند میرزاآقاخان هم روز به روز مشهورتذ می شود و یکی بعد از دیگری آثار و تالیفاتش به طبع میرسد و کم کم همان طبقات منوره که با او مخالف بودند مجبورند در اطراف او قلمفرسایی کنند...

مولف در این کتاب اشعار نظیری و عرفی را با هم مقایسه کرده است و برای نشان دادن این که دو شاعر هم زمان و هم سبک در حالی که شباهتهای فراوانی با هم دارند چقدر می توانند با یکدیگر تفاوت داشته باشند و این مقایسه که بین دو شاعر سبک هندی به وجود می آید، جذاب و شیرین به نظر می رسد. نویسنده در ضمن مقایسه، به بررسی و نقد شعر هر دو شاعر هم پرداخته است .

این کتاب، كتابی است در باب توحيد و عبادت و هدايت و جماعت و ايمان نوشته شده در قرن ششم هجری. اين كتاب در سال 520 (هـ. ق) نوشته شده و كتاب را تقديم سنجر سلجوقي نمود. اين كتاب در بيست وسه باب نوشته شده و از شاهكارهای شيخ جام است. شیخ جام در مقدمه خویش بر این کتاب، از سلطان سنجر به نیکی یاد کرده و سپس با بهره‌گیری از این بزرگداشت، ضمن اشاره به بعضی کژروی‌ها و ناهنجاری‌های جاری دستگاه حکومتی وقت، بی‌محابا به وی اندرز و هشدار داده است.

احمد بن ابی الحسن ملقب به " شیخ الاسلام "، " شیخ جام " و " قطب الاوتاد " از مشایخ بزرگ قرن ششم هجری است . شیخ احمد جام در ردیف اولین کسانی است که در آداب تصوف مواعظ و مجالسی داشته اند. از وی چهارده رساله و کتاب و یک دیوان شعر برجای مانده است. وی که جوانی خویش را به عیش و نوش سپری می کرد در بیست و دو سالگی تغییر حال داد. وی مدت 18 سال از عمر خویش را به ریاضت و تفکر و مطالعه سپری نمود و پس از آن به موعظه و ترویج و تبلیغ شریعت مشغول گشت. " خواجه سدید الدین محمد بن یعقوب غزنوی " از مریدان شیخ احمد، در نیمه قرن ششم هجری کتابی در مقامات وی تالیف نموده است. مشایخ جام که از دودمان احمد جام می باشند، از نظر وسعت، شهرت، نفوذ روحانی و قدرت جایگاه قابل توجهی در میان خاندان های بزرگ و معروف ایرانی دارند. شیخ احمد کتاب " مفتاح النجات " را در سال 522 هجری به مناسبت توبه فرزندش خواجه نجم الدین ابوبکر و به درخواست او نوشته است. این کتاب متنی صوفیانه در کیفیت بیان مطالب عرفانی و اخلاقی با اصطلاحات دلنشین و ترکیباتی موافق ذوق عامه است و روش نویسنده طرح مساله در ابتدای بحث و پاسخگویی به آن از طریق استقرا و بیان حکایات می باشد. مفتاح النجات که اعتقادات اهل سنت و جماعت و روش محققان و شیوه اهل زهد و تقوا و سیرت سالکان راه حق را بیان می کند، در یک مقدمه ، هفت باب و دو فصل نگارش شده است. دکتر احمد فاضل در کار تصحیح کتاب پیش رو از پنج نسخه شامل نمونه های وین اتریش، کتابخانه سلیمانیه ترکیه، موزه قونیه، کتابخانه دانشگاه تویینگن و کتابخانه وزارت اطلاعات کابل بهره برده است. نسخه وین به دلیل قدمت بیشتر و صحت افزونتر اساس کار تصحیح قرار گرفته است.