عبدالقادر بیدل دهلوی بزرگترین شاعر فارسی گوی هند در سال 11054 در یک‌ خانواده نظامی با گرایش عرفانی در دهلی دیده به جهان گشود. در کودکی پدر و مادرش‌ را از دست داد و تحت سرپرستی عموی درویش ملک خود بنام میرزا قلندر قرار گرفت. بیدل با توجه به استعداد ذاتی خود و راهنمایی‌های عمویش راه ترقی و کمال را در پیش‌ گرفتو بالاخره بعلت آشنایی با افکار عارفان و صوفیان بزرگ، زبان و ادبیات فارسی در شعر و شاعری در شاخه هندی، به کمال رسید. در آثار بیدل عرفان اسلامی، فلسفه هندی‌ موج می‌زند. بالاخره با به یادگار گذاشتن بیش از صد هزار بیت شعر و آثاری در نثر در سال 1133 در سن 79 سالگی در دهلی در گذشت و در صحن خانه‌اش بخاک سپرده شد و همه ساله روز چهارم صفر که روز وفات بیدل است از طرف دوستدارانش مراسم با شکوهی تحت عنوان عرس بیدل برگزار می‌شد.

منابع مشابه بیشتر ...

65918792e6cd5.jpg

مغناطیس عشق (بحثی در باب سبک هندی و بررسی و مقایسه اشعار نظیری نیشابوری و عرفی شیرازی)

سیدخلیل الله قافله باشی

مولف در این کتاب اشعار نظیری و عرفی را با هم مقایسه کرده است و برای نشان دادن این که دو شاعر هم زمان و هم سبک در حالی که شباهتهای فراوانی با هم دارند چقدر می توانند با یکدیگر تفاوت داشته باشند و این مقایسه که بین دو شاعر سبک هندی به وجود می آید، جذاب و شیرین به نظر می رسد. نویسنده در ضمن مقایسه، به بررسی و نقد شعر هر دو شاعر هم پرداخته است .

64d4c8573f372.jpg

هفت یاد (هفتاد غزل از هفت شاعر کرمان)

در کتاب، علاوه بر معرفی هفت شاعر کرمانی، برگزیده‌ای از غزل‌های آنان درج می‌گردد .این اشخاص عبارت‌اند از :علی اطهری کرمانی، احمد اسداللهی، مهدی بهرامی، سید محمود توحیدی، جواد رشید فرخی، مسعود سلاجقه، و حمید مظهری