هر که اندک آشنایی با جبران خلیل جبران و آثار وی داشته باشد، میراندکه او از جانب کلیساهای وقت لبنان متهم به بیدینی شده است. اما همین جبران متهم به بیدینی زیباترین کتابها را درباره مسیح (ع) و دین وی نوشته است. زندگیکردن درکنار مسلمانان لبنان، مسیحیان آمریکا، و یهودیان فرانسه اثری از این دینها در ذهن او باقی گذاشت. وی به همه ادیان به دیده احترام مینگریست و خواهان تسامح دینی بود و از تعصب دینی روی میگرداند. جبران معتقد بودکه دین حقیقی در سینه مردم جای دارد, به همین خاطر به کشیشانی که دین را وسیله تسلط بر دیگران قرار داده بودند، حمله کرد و در حملا متقابل کشیشان نیز او را به کفر متهم نمودند. او به مسیح (ع)، محمد (ص) و علی (ع)، به دیده احترام مینگرد و در آثارش رگههایی ازکلام بزرگان وکتب آسمانی دیگر ادیان وجود دارد.
انجیل مسیح ترجمه ناتاله دل میسترو از نشریات سفارت واتیکان در تهران است که در سال 1350 منتشر شده است
سید رضی مولف نهج البلاغه کتابی است به زبان فارسی در شرح زندگانی سید رضی، نوشته حجت الاسلام علی دوانی از نویسندگان معاصر. مولف این کتاب را به مناسبت تشکیل کنگره هزاره نهج البلاغه در تهران در سال ۱۳۵۹ ش. به نگارش درآورده است. قرن چهارم هجری، عصر طلایی تاریخ اسلام به شمار میرود؛ عصری که دانشمندان بزرگ اسلام، شیعی، سنی، زیدی، اسماعیلی و... و حتی دانشمندان غیرمسلمان در عراق، مصر، سوریه، ایران و دیگر نقاط جهان اسلام، سرگرم درس و بحث و تالیف و تصنیف بودند و مرکز تمام تبادلات علمی، شهر بغداد بود. محمد بن حسین معروف به سید رضی یا شریف رضی در سال 359 هجری در بغداد به دنیا آمد. او از کودکی هوش و استعداد سرشاری داشت و در نهایت با تالیف نهجالباغه به امتیاز و شهرتی خاص دست یافت. او در محضر استادانی بزرگ به تحصیل صرف، نحو، قرائت، انساب، حدیث، کلام، فقه، اصول، عروض و... پرداخت به طوری که میگویند در بیست سالگی از تحصیل تمامی علوم متداول عصر بینیاز شد. سید رضی در سن 41 سالگی نهجالبلاغه را تالیف کرد و در سال 406 هجری در سن 47 سالگی درگذشت.
شعر دوران مشروطه، شعري با مفاهيم و طرحهاي تازه است که با رويكردهاي انتقادي، سياسي و اجتماعي تا حد زيادي مردمي شده و مخاطبان فراواني يافته است؛ اما به لحاظ روساخت و شكل، همچنان هماننديهاي زيادي با شعر دوران کلاسيک دارد كه يكي از وجوه آن استفاده از زبان عربي در اشعار اين دوران است. دهخدا نيز يکي از شاعران دوران مشروطه است که به نظر ميرسد عربي مابي به عنوان يک ويژگي عمده، شعر او را در شکل و ساختار به شعر گذشتگان شبيه كرده است. بسامد فراوان کلمات، عبارات، مصرعها و ابيات عربي يکي از دلايل مهم چنين شباهتي است. در اين مقاله سعي ميشود با دستهبندي موضوعي اشعار ديوان دهخدا، كه در آنها لغات و عبارات و ابيات عربي به كار رفته، نوع استفاده دهخدا از زبان عربي مورد بررسي قرار گيرد و مشخص شود اين عربي مابي تا چه اندازه با مضامين و انديشه جديد در شعر دوران مشروطه هماهنگ است و تا چه حدي تحت تاثير انديشه و شعر دوران گذشته قرار دارد.
سعدی شیرازی از بزرگترین شاعران فارسیزبان است که بر زبان عربی هم مسلّط بوده است. با وجود تسلّط سعدی بر زبان عربی، اشعار عربی، بخش کوچکی از اشعار او را به خود اختصاص داده است. ولی همین اشعار کم، نشاندهنده جایگاه رفیع سعدی در میان شاعران ایرانی عربیسرا است. در این مقاله تشبیه که از موضوعهای محوری حوزه علوم بلاغی محسوب میشود در اشعار عربی سعدی بررسی و تحلیل میشود و نشان داده میشود که شیوه کاربرد تشبیه چه از جهت شکل و چه از نظر محتوا، نشان دهنده زبان خاصّ این شاعر میباشد. تشبیه در اشعار سعدی، علاوه بر کیفیت خاصّ، فراوان یافت میشود. نویسنده انواع تشبیهات بهکار رفته در ابیات عربی را بررسی کرده تا بخشی از زیباییهای شعر این شاعر بیش از پیش آشکار شود. سعدی در اشعار عربی خود انواع تشبیه؛ مفصل، مجمل، مؤکد، مجمل بلیغ و... را بهکار برده است. نوع و میزان تشبیهاتی که وی بهکار برده نشاندهنده آن است که وی بیش از آنکه بهدنبال نشان دادن توانایی خود در بهکارگیری صنایع ادبی باشد در پی ابلاغ معنا بوده است.