بدرالدین کتابی (۱۲۹۱ -۱۳۶۶) نویسنده ، مترجم و شاعری متولد اصفهان بود که پس از تحصیل در مدارس قدیم اصفهان، در مشهد به تحصیل ادبیات، فقه، منطق و اصول فلسفه اسلامی پرداخت. وی در سال ۱۳۱۶ موفق به اخذ درجه لیسانس در رشته فلسفه و علوم تربیتی از دانش سرای عالی و دانشکده ادبیات شد. وی به دو زبان عربی و فرانسه تسلط کامل داشت. پس از فراغت از تحصیل به تدریس در دبیرستانهای اصفهان مشغول شد و سپس ریاست ادب و چندی معاونت اداره کل فرهنگ استان اصفهان را عهده دار بود. وی در بنیان گذاری دانشکده ادبیات اصفهان در ۱۳۳۷ش و نیز تأسیس کتابخانه آن نقش مؤثری داشت. سالها نیز در آن دانشکده به تدریس فلسفه، روانشناسی، منطق نظری و عملی، ادبیات فارسی و متون فلسفی به زبان فرانسه پرداخت. کتاب پیش رو که مجموعه ای از مقالات بدر الدین کتابی می باشد به مناسبت دومین سال درگذشت وی توسط فرزندش گردآوری شده و با مقدمه ای از دکتر محمد خوانساری آراسته گشته است. این کتاب شامل هفت بخش متشکل از مقالات عرفانی (پنج مقاله درباره تصوف از رینولد نیکلسون و سه قطعه شعر عرفانی از کاظم زاده ایرانشهر)، مقالات فلسفی (جبر و اختیار، علم و اخلاق و ...)، مقالات علوم انسانی (مبانی جامعه شناسی، علم تاریخ و تحقیق در مقدمات آن و ...)، یابودها ( یادی از محمد باقر الفت، محمد علی حبیب آبادی و مسیح ثقفی )، مقالات گوناگون ( گرانباری ثروت، غوغای اصلاحات)، منتخب اشعار (غزلیات و رباعیات) و بخش پایانی یادنامه آن استاد است که در دو قسمت مقالات و اشعار و ماده تاریخ ها مرتب شده است. این آثار اعم از مقالات، سخنرانی ها و ترجمه ها ساده و بی تکلف و خالی از تصنع هستند.
مجمع النفايس، به سبب نگاه ژرف و تيزبينانة مؤلفش، جايگاه بخصوصي در ميان تذكره های شعر فارسي دارد. اگرچه بعضاً نقايصی چون بي توجهي عامدانه به ارائه اطلاعات تاريخي به ويژه در باب شعراي ايراني در آن ديده ميشود، با اين همه نظر به انصاف و دانش و سليقه نويسنده، اين كتاب اغلب فراتر از تذكره است و اهميتي در حد مجموعه نظرات ادبي قدما دارد، تا حدي كه ميتواند مرجعي موثق و دست اول براي پژوهشگر ادبي در بررسي جريانات تحولات علوم ادبي علي الخصوص سبك شناسي و نقد ادبي باشد
موضوع کتاب روشنان فلکی منتخبی است از اشعار و شرح حال شعرای معروف ایران زمین از قرن سوم ه.ق تا عصر حاضر که به کوشش محمدمهدی نوبان و مهرالزمان نوبان در سال 1377 منتشر شده است.