یکی از سلسلههای محلی جنوب هند سلسله قطبشاهیان بود که هم ایرانی،هم فارسیزبان و هم از پیروان شیعه امامیه بودند و از سال 1518 م. بر سرزمین دکن و کرناتک که امروزه آندراپرادش و کارناتاکا نامیده میشوند حکومت میکردند و به علت ملیت و مذهب خود از جمله ارادتمندان به دربار صفوی ایران بهشمار میرفتند. این کتاب نامش «حدیقة السلاطین قطبشاهی شیرازی» است و مؤلف او یکی از اجلّه علما و ادبای عصر سلطان قطبشاه میباشد به نام میرزا نظامالدین احمد صاعدی شیرازی است. این کتاب ترجمه و شرح سوانح پادشاه هفتم این سلسله ذکیه سلطان عبدالله قطبشاه است از سال تولد آن شهریار (1023 هـ) تا سال نوزدهم جلوس (1053 هـ) و موضوع کتاب علم تاریخ است.
عظیمترین شاهکار تاریخی که در عصر مغول به رشته تألیف درآمده و بزرگترین آثار ادبیات ایران کتاب «جامع التواریخ» تألیف خواجه رشیدالدین فضلالله است که شامل خصوصیات زندگانی و احوال مغول و عصر تسلط اینان است. این کتاب به امر غازانخان و اولجایتو در تحت سرپرستی وزیر معروف همدانی در سال 710 هـ.ق فراهم آمده و شامل سه مجلد است: جلد اول در تاریخ مغول، جلد دوم در تاریخ عمومی و عالم بنام اولجایتو، جلد سوم در جغرافیا. جلد سوم گویا از بین رفته یا تألیف نشده است.