غزلیات کوکهای بیشتر به شیوه استادان پیشین «حافظ» و «سعدی» میباشد. قصاید پرمحتوای وی از نوع قصاید قاآنی و «امیری فیروزکوهی» است. وی از جمله کسانی بود که نظم فارسی را در منطقه مکریان به اوج رسانید. در آثار او یک نوع عرفان از گونههای مولوی و حافظ یافت میشود. اشعارش سرشار ازاشاره به شخصیتهای تاریخی و حوادث میباشد همچنان که سیلاب سال ۱۳۱۵ هـ.ش در مهاباد در قالب قصیدهای به یادگار نهادهاست. در ابتدای این دیوان توسط ناشر ابتدا مقدمهای در شعر و شاعری و سپس شرح حال او آورده شده است.
جمعیت مردم ایران مخلوط و حتی می توان گفت ممزوج و معجونی از طوایف ماد و پارس است که از زمانهای گذشته تاکنون بیشتر این جمعیت، به مناسبت ملایمت آب و هوا و حاصلخیز بودن اراضی محدوده سلسله جبال زاگرس در این مناطق گرد آمده و در هر شهر و دیاری متناسب با اوضاع اجتماعی محل دارای لهجه ای خاص از زبان اوستا یا پهلوی بوده که شعرا به همان لهجه خاص محلی خود شعر سروده و نویسندگان نیز مطالب مورد نظر خود را با همان زبان ارائه و عرضه کرده اند که امروز کمتر اثری از آنها برجای مانده و اگر بیشتر کنجکاوی کنیم آنها را در بایگانی راکد کتابخانه های بزرگ می یابیم...
دیوان اشعار "سلام" مشتمل بر غزلیات، قصاید، مثنویات، قطعات، رباعیات و دیگر منظومات اثر ابوالقاسم سالاری (حیران) است که در سال 1358 در قم منتشر شده است.