سليم تهرانى پس از صائب و كليم، يكى از بهترين گويندگان طرز نو، مشهور به سبک هندى است. نام او محمّدقلى، از طايفه شاملو و از قريه طرشت تهران بوده است. محمد قلی بیگ متخلص به سلیم از شاعران نازک خیال تهران بود. او نیز مانند سایر شعرای ایران در زمان شاهجهان به هندوستان رفت و مقام و مرتبتی بلند یافت. بیشتر اشعارش به سبک هندی ساخته شده و بسیار ظریف و دلنشین است. در سرودن اقسام شعر و آوردن مضامین بکر و تازه دستی داشته است.
دیوان اشعار "سلام" مشتمل بر غزلیات، قصاید، مثنویات، قطعات، رباعیات و دیگر منظومات اثر ابوالقاسم سالاری (حیران) است که در سال 1358 در قم منتشر شده است.
این کتاب دارای چهار فصل و مجموعا دربرگیرنده زندگی و آثار ۲۲۷ نفر از پارسی سرایان قفقاز است. هر فصل به شاعران یک منطقه قفقاز (آران، ارمنستان، داغستان، گرجستان) اختصاص یافته است. نخستین شاعری که زندگی و احوالش در این مجموعه معرفی شده، «ابوالعلای گنجه ای» متوفی به سال ۵۵۴ ه.ق و آخرین آنها، «ناظم ایروانی» متولد سال ۱۳۴۲ ه. ق است. در پایان کتاب نیز فهرست ماخذ و منابع به ترتیب الفبایی تخلص یا نام مولفان آمده است.