اصطلاح تحقیق در قصه به وسیعترین مفهوم آن عبارت است از اشتغال علمی به آنچه از طرف آدمیان حکایت میشود: از اسطوره و افسانه گرفته تا روایات قدیمی پهلوانی، قصههای مربوط به جانوران، نکاتی از زندگی مقدسین و شخصیتهای تاریخی، لطیفه و شوخی و حتی گزارشهایی از ماجراهای زندگی روزانه. در این کتاب قصههای ایرانی و خصوصیات زبانی آنها بازگو شده و در طبقهبندی این قصهها با توجه به جنبههای مختلف بررسی شده است. در پیوست کتاب نیز به قصههای برگرفته از آثار ادبی اشاره شده است.
پس از انتشار متن انتقادی «کلیله و دمنه» از سوی دانشمند کممانند زندهیاد مجتبی مینوی که بیگمان در شمار دوسه متن انتقادی بیمانند زبان فارسی تاکنون است، شادروان استاد سیدمحمد فرزان یادداشتهایی انتقادی بر آن متن مینویسد و برای استاد مینوی ارسال میکنند. بعد از چاپ دوم بعضی از آن انتقادات اصلاح میگردد و بیشتر آنها باقی میماند که در این کتاب متن مصحح کلیله و دمنه زندهیاد مینوی همراه با انتقادات شادروان فرزان آورده شده است.
روايتشناسي شناختي از رويكردهاي نظاممند در چند دهه اخير است كه با توجه به دستاوردهاي زبانشناسي و معناشناسي شناختي، نقش موثري در تبيين ماهيت و كاركرد متون روايي داشته است. ج. فوكونيه و م. ترنر چارچوب نظري آميختگي مفهومي را به تفصيل بررسي كردهاند. مقاله حاضر، پس از معرفي رويكرد نظري آميختگي مفهومي، به تبيين چگونگي فرايند معناسازي و شخصيتپردازي در دو قصه عاميانه ايراني ميپردازد. فرض ما اين است كه خلاقيت و پويايي فرايندهاي معناساز موجود در قصههاي عاميانه با استناد به انگارههاي نظريه آميختگي قابل تبيين است. هدف اين تحقيق، تبيين فرايند تخيل و فرايندهاي معناسازي در قصههاي عاميانه است تا شايد بر اساس آن بتوان به تحليل و خوانش دقيقتري از اين روايتها دست يافت.