بیدل چون خاقانی وجامی، رباعیاتش را تجلی‌گاه مفاهیم عمیق عرفانی فلسفی نموده و نشئه باده تصوف یعنی وحدت وجود را شرح کرده است. تقارن افکار و آرای شیخ اکبر و ابوالمعانی چنان است که گویا شرح منظومی بر اندیشه عمیق وحدت الوجودی ابن عربی است. در این کتاب رباعیاتی از بیدل انتخاب شده که چگونه‌اندیشی عرفانی و موتیوهای سبک هندی را به نمایش گذارد.

منابع مشابه بیشتر ...

65d0aeafc0ff8.jpg

کتاب سیمای شاعران: شرح حال و نمونه آثار شعرای نامی ایران از قدیمیترین ایام تا عصر حاضر

صابر کرمانی

سیمای شاعران، شرح حال، نمونه آثار ۲۰۲ شاعر نامی ایران از قدیمترین ایام تا عصر حاضر است. شعر من سوز دل سوخته زار من است شعر من پرتو تابنده افکار من است شعر من گوهر دریای دل خونین است شعر رخشنده دل گوهر شهوار من است آغاز کتاب با مقدمه ای از مولف ،صابر کرمانی ،درباره شعر و شاعری است. مولف در ابتدای هر شعر ،وصف حالی از شاعر ارائه داده تا خواننده با سراینده اشعار نیز آشنایی مختصر پیدا کند.عمده اشعار گردآوری شده به سبک کهن و با وزن و قافیه و در عین حال در مواردی از سرایندگان شعر نیمایی نیز شواهدی آورده شده است همچون فریدون مشیری و نادر نادرپور ... . طبع جدید اثر با ویرایش مجدد و اضافات و اصلاحات و چاپی زیبا و در دو رنگ منتشر گردیده است.

دیگر آثار نویسنده بیشتر ...

632318dae7dbc.jpg

هیچ گنجی نیست از فرهنگ به (ویژه همایش بین المللی رودکی)

در آغاز سال روان خورشیدی رئیس جمهور افغانستان، ایران و تاجیکستان در شهر دوشنبه تصمیم می گیرند تا نمادهای فرهنگی و تمدنی جغرافیای تاریخی سه کشور تجلیل نمایند نگرشی که مبتنی بر همگرایی معطوف به ثبات منطقی و پیوند پایدار سه کشور است. این تصمیم باعث امضا بیانیه مشترک در تاریخ 5 و6 برج حمل 1387 بر تجلیل از هزار و یک صد و پنجاهمین سال زاد شاعر تیره چشم روشن بین یعنی رودکی و جشن نوروز سال روان صحه می گذارد. این مجموعه یادگار از چنان همایشی است

کلیات/یادنامه
کتاب
61e97bbd08386.png

بازگشت ادبی (بیگانه برگی در ادبیات افغانستان)

عبدالغفور آرزو

یکی از مسائل مبهم و غامض ادبیات، چگونگی بازگشت ادبی است. بازگشت ادبی مرز انفصال و گسست ادبی در حوزه فرهنگ و تمدن مشترک است. بنا بر اسناد تاریخی، تا برهه‌ای از تاریخ، سنت ادبی متجانس و همگنی را در جغرافیای فرهنگ مشترک می‌توان دید. بازگشت ادبی در ایران سبب می‌شود تا فرایند سنت ادبی همگن دچار گسست گردد. سخنوران و ادیبان ایرانی با گزینش سبک خراسانی و عراقی، آگاهانه و ارادی از سبک هندی فاصله می‌گیرند. اما سبک هندی در سه حوزه فرهنگی افغانستان، شبه قاره و ماوراءالنهر استمرار می‌یابد. این کتاب تلاش می‌کند تا علل و عوامل بازگشت ادبی را برجسته نموده تا بتواند فرایند تداوم سبک هندی را استدلال نماید.

پژوهش‌ها/پژوهش‌های عمومی ادبی
کتاب