این کتاب که عنوان «آذربایگانی چطور ترک زبان شد» را نیز بر پیشانی دارد، نمایشنامهای است از رسام ارژنگی در شش پرده که اولین بار در سال 1313 در تبریز نمایش داده شده است.
عباس شمسالدین کیا معروف به تندر کیا، دکتری اقتصاد را از دانشگاه پاریس گرفته بود و در دهههای ۱۳۱۰تا۱۳۵۰ آثاری به صورتهای شعر و نثر منتشر میکرد. او نوهٔ پسری شیخ فضلالله نوری مجتهد نامور شیعه و برادر زهرا کیا، پژوهشگر و مترجم ادبی بود. او در نمایشنامهنویسی قلمآزمایی کرد و حاصل این امر، نمایشنامهای بهنام «تیسفون» به نظم بود. نکتهای که اکثر منتقدان و تاریخنویسان شعر نو در رابطه با تندرکیا و شاهین اشاره کردهاند، استفاده از ادبیات فولکلور، ضربالمثل و حتی لحن عامیانه در شاهینها، مقدمهها، فروزهها، افسانههای نو، چیزکها و .... است.
تاریخ ایران در دوره استیلای خلفای تازی پر از جانفشانیهای مردانه است. یکی از بزرگان این گروه که میتوان او را از بنیادگذاران ایران بعد از اسلام دانست، حکیم ابوالقاسم فردوسی توسی گوینده شاهنامه است. او آرزوها و خشمها و ستمکشیدگیهای ایرانیان آن زمان را با بیانی آسمانی و توانایی خاصی در شاهکار جاودانی خود بیان کرده است. نویسنده در این کتاب بعد از آوردن مقدماتی درباره شعر و شاهنامه فردوسی، سناریویی از زندگی فردوسی را به نگارش درآورده است.