شادروان حاج میرزا حبیبالله از دانشمندان روحانی خراسان بود و عالم عرفان، از عارفان بزرگ به شمار میرفت. همان ایمان و ایقان، ازخودگذشتگی، پیوستگی تام به خداوند و خلاصه همان مقامات و مراحل معنوی که درباره بزرگان ایشان گفته و شنوده شده است، در حالات این مرد بالعیان بشهود رسیده بود. او شعر بسیار گفته است؛ ولی در جمعآوری و ضبط آن اهتمامی که میبایست نشده است. ایشان در شعر «حبیب» تخلص میفرموده، ولی اشعار وی که بررسی میشود، غزل یا قصیدهای که تخلص داشته باشد، نسبتاً کم است.
دیوان اشعار "سلام" مشتمل بر غزلیات، قصاید، مثنویات، قطعات، رباعیات و دیگر منظومات اثر ابوالقاسم سالاری (حیران) است که در سال 1358 در قم منتشر شده است.
این کتاب دارای چهار فصل و مجموعا دربرگیرنده زندگی و آثار ۲۲۷ نفر از پارسی سرایان قفقاز است. هر فصل به شاعران یک منطقه قفقاز (آران، ارمنستان، داغستان، گرجستان) اختصاص یافته است. نخستین شاعری که زندگی و احوالش در این مجموعه معرفی شده، «ابوالعلای گنجه ای» متوفی به سال ۵۵۴ ه.ق و آخرین آنها، «ناظم ایروانی» متولد سال ۱۳۴۲ ه. ق است. در پایان کتاب نیز فهرست ماخذ و منابع به ترتیب الفبایی تخلص یا نام مولفان آمده است.