این کتاب دربرگیرنده دیوان صیدی طهرانی با 2700 بیت شعر است. صیدی از شعرای کمگو و بالنسبه خوب قرن یازدهم است. نام او سیدعلی و مولدش طهران بوده است. تاریخ تولدش معلوم نیست؛ ولی با دلایلی سالهای بین 1022 تا 1025 را به تقریب میتوان پذیرفت. شعر او به شیوه متداول روزگار اوست که بعدها به سبک هندی معروف شده است. در این دوره شعرا بیشتر گرد غزل گشتهاند و قصیده چندان رنگی نداشته است. با آنکه تعداد قصاید او از دوازده درنمیگذرد، گاه مضامین بهکاربرده در ایران را در هند هم خرج کرده است.
دیوان اشعار "سلام" مشتمل بر غزلیات، قصاید، مثنویات، قطعات، رباعیات و دیگر منظومات اثر ابوالقاسم سالاری (حیران) است که در سال 1358 در قم منتشر شده است.
این کتاب دارای چهار فصل و مجموعا دربرگیرنده زندگی و آثار ۲۲۷ نفر از پارسی سرایان قفقاز است. هر فصل به شاعران یک منطقه قفقاز (آران، ارمنستان، داغستان، گرجستان) اختصاص یافته است. نخستین شاعری که زندگی و احوالش در این مجموعه معرفی شده، «ابوالعلای گنجه ای» متوفی به سال ۵۵۴ ه.ق و آخرین آنها، «ناظم ایروانی» متولد سال ۱۳۴۲ ه. ق است. در پایان کتاب نیز فهرست ماخذ و منابع به ترتیب الفبایی تخلص یا نام مولفان آمده است.