غالب فارسی از نمایندگان برجسته سبک هندی و از شاعران بزرگ فارسیگوی شبه قاره است که به اردو نیز شعرهایی دارد. این کتاب که گزیدهای از سرودههای او در قالبهای گوناگون شعری را دربر دارد، با مقدمهای تفصیلی در شناخت وی و آثارش و نیز مقدمهای که خود وی بر دیوانش نوشته، همراه است.
سیمای شاعران، شرح حال، نمونه آثار ۲۰۲ شاعر نامی ایران از قدیمترین ایام تا عصر حاضر است. شعر من سوز دل سوخته زار من است شعر من پرتو تابنده افکار من است شعر من گوهر دریای دل خونین است شعر رخشنده دل گوهر شهوار من است آغاز کتاب با مقدمه ای از مولف ،صابر کرمانی ،درباره شعر و شاعری است. مولف در ابتدای هر شعر ،وصف حالی از شاعر ارائه داده تا خواننده با سراینده اشعار نیز آشنایی مختصر پیدا کند.عمده اشعار گردآوری شده به سبک کهن و با وزن و قافیه و در عین حال در مواردی از سرایندگان شعر نیمایی نیز شواهدی آورده شده است همچون فریدون مشیری و نادر نادرپور ... . طبع جدید اثر با ویرایش مجدد و اضافات و اصلاحات و چاپی زیبا و در دو رنگ منتشر گردیده است.
کتاب "جشن قرن هفتم ملای روم" مولانا در خانقاه شمس تبریزی اثر استاد شهریار، به کوشش کریم خمسه.
شیوه غالب دهلوی در عالم شاعری موجب شد که نازکخیالانی چون حالی، شبلی، گرامی و اقبال به جهان شعر و ادب گام نهند و مقبول طبع مردم صاحبنظر شوند. غالب در انواع سخن بر همگنان غالب آمده و در قالبهای گوناگون طبعآزمایی کرده است. چیرگی وی بر زبان و ادب فارسی و اردو پایداری تصنیفاتش را تضمین کرده و ادب ایران و هند را تحفهای گرانبها به ارمغان داده است. غالب 71 قصیده فارسی دارد که در این کتاب به ترتیب حروف الفبا (از آخرین حرف به اولین بر مبنای مصرع اول هر قصیده) شکل یافته و هر قصیده را شناسنامهای فراهم آمده است و مقدمه فارسی شاعر را بر دیوان اردو بر سر دارد تا شیوه نثر وی خواهندگان را روشن شود.
تا قبل از قرن دهم هجری شاعران و سخنوران پارسیگوی شبهقاره بر همان راهی گام مینهادند که شاعران خراسانی آن را پیموده بودند، و در آن سامان سنتهای ادبی ایرانزمین بدان شیوه اثر بخشیده بود که هر تخیلی جز از دریچه دیده ادیبان ایرانی بیرنگ مینمود. در شعر شاعران آن دیار، تنها نگرش بر طبیعت و اشاره به بارانهای موسمی و نام گلهای بهاری آن سرزمین به عنوان ویژگی بومی تخیل شناخته میشود و بیشبهه آن هم به ندرت به تجلی رسیده است. مدتها نغمهسرائی عندلیبان هند و شکرشکنی طوطیان شیرین گفتار آن سامان از نوافزونی آن قند پارسی بوده است که به بنگاله میرفته است، و به این دلیل امیر خسرو دهلوی را که جز بر سنت و شیوه دیرین و اندیشههای ایرانی نبوده است طوطی هندوستان نامیدهاند.