شیخ فخرالدین ابراهیم بن بزرگمهر بن عبدالغفار همدانی، یا فخرالدین عراقی از شاعران و عارفان ادب فارسیزبان در سده هفتم هجری میباشد. در مورد نام و نسب عراقی میان غالب تذکرهنویسان اختلاف است. به روایت حمدالله مستوفی نام او ابراهیم، لقبش فخرالدین و نام پدر و جدش بوذرجمهر این عبدالغفار الجوالقی در همدان است. تولد عراقی بنا به تحقیق سعید نفیسی روستای کتجان از نواحی شهر همدان و به سال ۶۱۰ هجری است. فخرالدین عراقی دردر ۸ ذوالقعده ۶۸۸ هـ.ق. در دمشق درگذشت. او پس از تکمیل آموزش قرآن برای ادامه تحصیل به همدان رفته و در آنجا تحصیل کرد. در کودکی قرآن را ازبر نمود و میتوانست آن را به آواز شیرین و درست قرائت کند. وقتی که هفده ساله بود جمعی از قلندران به همدان فرود آمدند و عراقی نیز به همراه آنان به هندوستان رفت و به شاگردی شیخ بهاء الدین زکریا درآمد و بعد از مدتی با دختر او ازدواج کرد که از وی پسری آمد و به کبیرالدین موسوم گشت. بیست و پنج سال سپری شد، و شیخ بهاءالدین وفات یافت، در حالیکه، عراقی را جانشین خود کرده بود. بعد از هند، عراقی عزم مکه و مدینه کرد و پس از حج جانب روم شد. در قونیه به خدمت مولانا رسید و مدتها در مجالس سماع حاضر شد. وی پس از سالها اقامت در روم جانب شام رفت و در آنجا درگذشت.
دیوان اشعار "سلام" مشتمل بر غزلیات، قصاید، مثنویات، قطعات، رباعیات و دیگر منظومات اثر ابوالقاسم سالاری (حیران) است که در سال 1358 در قم منتشر شده است.
این کتاب دارای چهار فصل و مجموعا دربرگیرنده زندگی و آثار ۲۲۷ نفر از پارسی سرایان قفقاز است. هر فصل به شاعران یک منطقه قفقاز (آران، ارمنستان، داغستان، گرجستان) اختصاص یافته است. نخستین شاعری که زندگی و احوالش در این مجموعه معرفی شده، «ابوالعلای گنجه ای» متوفی به سال ۵۵۴ ه.ق و آخرین آنها، «ناظم ایروانی» متولد سال ۱۳۴۲ ه. ق است. در پایان کتاب نیز فهرست ماخذ و منابع به ترتیب الفبایی تخلص یا نام مولفان آمده است.
درباره شاعر متصوف نامی ایران فخرالدین ابراهیم عراقی همدانی با آنکه سخن بسیار گفتهاند، هنوز جای سخن هست. «کلیات عراقی» حاوی مجموعه آثار فارسی فخرالدین عراقی است که با تحقیق و تصحیح استاد سعید نفیسی به چاپ رسیده است. مجموع آثار عراقی که در این کتاب گرد آمده، شامل «دیوان عراقی»، «عشاقنامه یا دهنامه»، «کتاب لمعات» و «من اصطلاحات فخر الدین عراقی علیه الرحمة» است. دیوان عراقی مشتمل است بر قصاید، مقطعات، مثلث، ترکیبات، ترجیعات، غزلیات و رباعیات. وی عشاقنامه یا دهنامه اشعاری را در تحمید و تسبیح خدا سروده و از جوهر انسان و تصفیه نهاد و نعت حضرت محمد (ص) و خلفای راشدین و نصیحت و حکایات و... سخن گفته است. کتاب لمعات این بخش، به ظن غالب، در قونیه بعد از حضور در مجلس صدرالدین قونوی نگارش یافته، ولی شیوه نگارش آن بیشتر از «سوانح العشاق» غزالی متاثر است. کتاب در بیان مراتب عشق است و مشتمل بر یک مقدمه و بیست و هشت لمعه است.