کتابخانه مجازی ادبیات

مولف در مقدمه درباره انگیزه و سبب تالیف کتاب می گوید: گهگاه دیده شده دانش آموز یا دانشجویی که احیانا معلومات ادبی خوبی هم دارد، کلمه ای را نادرست مینویسد و یا شخص متشخصی در نوشته ای نسبت به املای کلمه ای دچار تردید می گردد. این گونه مسائل و سالها تدریس و برخورد با مشکلات درسی جوانان، مرا بر این داشت تا مجموعه ای از لغات عربی مستعمل در فارسی گردآورده همه کلمات یک خانواده را در کنار هم قرار داده ریشه و همچنین حروف اصلی آن را و تغییرات حاصله را در یکجا جمع نمایم. زیرا اولا اشکال در طرز نوشتن کلمه اساسا به لغات عربی مربوط می شود و ثانیا کسانی دچار اشکال می شوند که ریشه کلمات عرب را خوب نشناخته اند و ثالثا با توجه به مسائل اعلال و ابدال و حذف که در صرف عربی وجود دارد و گاه باعث تغییر کلی کلمه از وضعی به وضع دیگر می شود، احتمال لغزش در املای صحیح اینگونه کلمات را همواره فراهم می کند. از این رو، آنچه تدوین گشته اولا مربوط به لغاتی است که در فارسی به کار رفته، ثانیا ریشه هر کلمه مشخص گردیده و در متن کتاب همه کلمات یک خانواده جلوی ریشه جمع شده تا مراجع را به آسانی به دریافتن لغت موردنظر یاری رساند

این کتاب در واقع فرهنگی کوچک از واژگان راه‌یافته از فارسی و دیگر زبان‌های ایرانی به انگلیسی است. البته در این میان از ذکر واژه‌هایی که به طور مشخص از پشتو یا اردو به انگلیسی راه یافته‌اند و خودداری و بر روی فارسی و اوستایی تأکید بیشتری شده است. کتاب از دو بخش مجزا تشکیل شده است. بخش اصلی شامل بیش از هشتصد واژه انگلیسی برگرفته از زبان‌های ایرانی (عمدتاً فارسی و اوستایی) یا هم‌ریشه با فارسی است و تا حد امکان سیر انتقال آنها از فارسی به انگلیسی نیز ذکر شده است. بخش دوم با عنوان ریشه‌ها، شامل بیش از 40 ریشه لغت از زبان‌های ایرانی مربوط به واژگان بخش است است که تغییرات زبان‌شناختی آن نیز ذکر شده است.

در این کتاب به ریشه‌یابی اسامی خاص اشخاص در زبان ارمنی که ریشه ایرانی یا فارسی معاصر دارند، پرداخته شده است. اساس این کار بر مبنای کتاب «فرهنگ نام‌هاص خاص اشخاص در ارمنی» قرار گرفته است.

یکی از اقوامی که از دیرباز در همسایگی ایران سکونت گزیده و همراه با اقوام و طوایف پیرامون خویش تاریخ کهنسال این منطقه از آسیا را بنیان نهاده، قوم ارمنی است. وام‌واژه‌های ایرانی در ارمنی عمدتاً متعلق به دوره میانه زبان‌های غربی ایرانی، یعنی پهلوانی (اشکانی پارتی) و فارسی میانه است. اما تا آنجا که می‌توان به یقین گفت که وام‌واژه‌ای پهلوانی است یا فارسی میانه، بیشتر واژه‌ها اصلی پهلوانی دارند. بقیه وام‌واژه‌ها می‌توانند متعلق به هر یک از دو زبان باشند؛ زیرا دو زبان لغات مشترک بسیاری داشتند که تفاوت‌های زبانی و گویشی نداشتند. بعضی واژه‌ها نیز احتمالا متأثر از پارسی است.