این کتاب، یکی از منابع پایه زبانشناسی عمومی است که به زبانی ساده برای آشنایی مقدماتی دانشجویان این رشته با اصول این علم تدوین شده است. با وجود گذشت حدود پنجاه سال از زمان تألیف این کتاب در سال 1960 میلادی، هنوز این کتاب به عنوان یکی از کتابهای مرجع و مقدماتی رشته زبانشناسی در دانشگاههای فرانسه به شمار میآید. در این کتاب، زمینههای مهم علم زبانشناسی از دیدگاه ساختاری و نقشی مطرح شده و اصول و روش کار زبانشناس از توصیف تا تحلیل زبان ارائه گردیده است. مؤلف در ادامه پژوهشهای حلقه زبانشناسان پراگ در زمینه واجشناسی، مفاهیم تازهای را در زبان زبان انسان ارائه کرده است که اصل تجزیه دوگانه زبان به عنوان خصوصیت ممیز زبان انسان از دیگر نظامهای ارتباطی، مهمترین آنها به شمار میآید.
زبان نوعی رفتار انسانی است که دارای طرح است؛ یعنی دارای قوانینی است ساخته و پرداخته انسان که گذشت زمان به دلیل عوامل اجتماعی آن را تغییر میدهد و از آنجا که پدیدهای است اجتماعی و کاربردی جز حمل اندیشههای انسانی ندارد. در این کتاب رفتارشناسی زبان انسان در این مباحث پیگیری شده است: تعریف زبان، زبان تاریخی، تحول صرفی، تحول معنای جمله، تحول نحوی، تحول رسمالخط فارسی تاریخی.
این کتاب مجموعهای است از شش مقاله از صاحبنظران و زبانشناسان ایرانی و خارجی که بین سالهای 1348 تا 1356 در مجله «فرهنگ و زندگی» به چاپ رسیدهاند. موضوع این مقالات در باب جایگاه و کاربستهای جامعهشناسی زبان است و در آنها گفتههایی درباره مرز مشترک زبانشناسی و جامعهشناسی، زبان و گروههای قومی ـ اجتماعی، نقش زبان در تغییرات فرهنگی ـ اجتماعی و نیز مسئله زبان در دوره انحطاط فرهنگ و بحران تمدن فراهم آمده است.