این کتاب دربرگیرنده منتخباتی از کتاب «زبدة الاسرار» پیر سبحانی قطبالعارفین و شیخ الموحدین حضرت صفی علیشاه است که دارای اسرار و مطالب عرفانی وزین میباشد. در کتاب زبدة الاسرار میرزا حسن صفیعلیشاه، مراحل سیروسلوک، آداب سلوک و ادب سالک را به شکل حیرتآوری بیان کرده است و هنگامی که این عناوین را شرح میدهد و انسان را دگرگون میکند به شکل بسیار زیبا وارد حادثه کربلا و شرح حال آن عارفان واقعی میشود و واقعاً انسان را در بحر معنی غرق میکند و دوباره نجات میدهد. مثنوی زبدهالاسرار سروده حاج میرزا حسن صفی علیشاه اصفهانی در بیان رموز عرفانی و سلوک الیالله به نظم کشیده شده است .این مثنوی در بحر رمل مسدس، متضمن ابیاتی است.
سیمای شاعران، شرح حال، نمونه آثار ۲۰۲ شاعر نامی ایران از قدیمترین ایام تا عصر حاضر است. شعر من سوز دل سوخته زار من است شعر من پرتو تابنده افکار من است شعر من گوهر دریای دل خونین است شعر رخشنده دل گوهر شهوار من است آغاز کتاب با مقدمه ای از مولف ،صابر کرمانی ،درباره شعر و شاعری است. مولف در ابتدای هر شعر ،وصف حالی از شاعر ارائه داده تا خواننده با سراینده اشعار نیز آشنایی مختصر پیدا کند.عمده اشعار گردآوری شده به سبک کهن و با وزن و قافیه و در عین حال در مواردی از سرایندگان شعر نیمایی نیز شواهدی آورده شده است همچون فریدون مشیری و نادر نادرپور ... . طبع جدید اثر با ویرایش مجدد و اضافات و اصلاحات و چاپی زیبا و در دو رنگ منتشر گردیده است.
کتاب "جشن قرن هفتم ملای روم" مولانا در خانقاه شمس تبریزی اثر استاد شهریار، به کوشش کریم خمسه.
حاج میرزاحسن اصفهانی، ملقب به صفی علیشاه از مشهورترین مشایخ و بزرگان متصوفه در اواخر قرن سیزدهم و اوایل قرن چهاردهم هجری و از جمله فضلا و علما و بزرگان عرفاء سلسله نعمتاللهی بود. وی که شاعری توانا و عارفی مطلع بود، نخست از جمله مریدان منور علیشاه شیرازی، قطب سلسله نعمت اللهی محسوب میشد، اما پس از اینکه به نمایندگی از وی به تهران مهاجرت کرد و مدتی در این شهر اقامت نمود، خود رأساً ادعای قطبیت کرد و سلسله صفی علیشاهی را بنیان نهاد... سوگند خورده ایم بموی تو بارها تا بگذریم در غمت از اختیارها گفتم که دل بزلف تو گیرد مگر قرار زان بیخبر که داده بیاد او قرارها داند کسی که روزش از آنطره گشته شام بر عاشقان گذشته چسان روزگارها
عرفان الحق مشتمل است بر مباحثی در باب عرفان، تذکره عارفان و اشعار عرفانی. حاج میرزا حسن اصفهانی متخلص به صفی و ملقب به صفی علی بی شک از بزرگترین عرفای اواخر قرن سیزدهم و اوایل قرن چهاردهم هجری قمری است .بیشک از بزرگترین عرفای اواخر قرن سیزدهم و اوایل قرن چهاردهم هجری قمری است که علاوه بر مقامات معنوی به معلومات ظاهری نیز آراسته و دارای طبعی شیوا و قلمی توانا بوده و از خود آثاری گرانبها به جای گذارده است که از آنها یکی تفسیر قرآن کریم است که با تاویلات عارفانه برشته نظم کشیده شده و از شاهکارهای عظیم دوره اخیر بشمار است و دیگر دیوان اشعار که شامل غزلیات و قصائد و ترجیحبندیهای نغز میباشد و این هردو تا حدی مورد توجه و استقبال و استفاده قرار گیرد. وی علاوه بر مقامات معنوی به معلومات ظاهری نیز آراسته و دارای طبعی شیوا و قلمی توانا بوده و از خود آثاری گرانبها به جای گذارده است که از آنها یکی تفسیر منظوم قرآن کریم است که با تاویلات عارفانه به رشته نظم کشیده شده و از شاهکارهای عظیم دوره اخیر به شمار میرود