این کتابچه که در ضمیمه کتاب سال فردوسی به انتشار درآمده، دربرگیرنده ترجیعبند معروفی از هاتف اصفهانی و مخمس مشهوری از شیخ بهاءالدین آملی میباشد.
گزیده ای از ترجیح بند منتخب از دیوان ناجی سروده فقیر خاکسار متخلص به ناجی که در سال 1352 منتشر شده است
این کتاب دارای چهار فصل و مجموعا دربرگیرنده زندگی و آثار ۲۲۷ نفر از پارسی سرایان قفقاز است. هر فصل به شاعران یک منطقه قفقاز (آران، ارمنستان، داغستان، گرجستان) اختصاص یافته است. نخستین شاعری که زندگی و احوالش در این مجموعه معرفی شده، «ابوالعلای گنجه ای» متوفی به سال ۵۵۴ ه.ق و آخرین آنها، «ناظم ایروانی» متولد سال ۱۳۴۲ ه. ق است. در پایان کتاب نیز فهرست ماخذ و منابع به ترتیب الفبایی تخلص یا نام مولفان آمده است.
سیداحمد هاتف اصفهانی از شعرای نامدار قرن دوازدهم هجری است که در انواع سخن از قصیده و غزل و قطعه دستی قوی داشته با این حال عمده شهرتش به سبب ترجیعبند عارفانه و لطیف اوست که زبانزد خاص و عام بوده و وی را از دیگر معاصران و همگنانش چون شعله، مشتاق، آذر، نصیر، عاشق و صباحی مشهورتر کرده است. دیوان این گوینده شیرینبیان در سال 1314 شمسی برای نخستین بار منتشر شده است؛ این چاپ از روی متن اولیه کتاب تجدید طبع گردیده و به انضمام آن اشعار رشحه دختر هاتف نیز آورده شده است.
سیداحمد هاتف اصفهانی از جمله جماعتی است که ابتدا در اصفهان جزء حلقه ملازمان و شاگردان میرسید علی مشتاق بوده و به تبعیت و هدایت او در خط تقلید از سبک کلام فصحای قدیم میکرده و بعد از آن صاحب اسم و اعتبار مخصوصی شده است. دیوان او دربرگیرنده حدود پنج هزار بیت است. غزلیاتش بیشتر تقلید شیخ و خواجه است و غالب آنها لطیف و حاوی مضامین عاشقانه دلکش است و حق این است که نمیتوان بعضی از ابیات او را از ابیات شیخ و خواجه مشخص کرد.