کتابخانه مجازی ادبیات

اکتاویو پاز (1914- 1998) شاعر، نویسنده، دیپلمات و منتقد مکزیکی است. در سال 1990 آکادمی ادبیات سوئد، جایزه نوبل ادبیات را به پاس نیم قرن تلاش در زمینه شعر و ادبیات مکزیک به اوکتاویو پاز اهدا کرد. او کنکاش فکری خود در زمان و مکان را با کلام و شعر آغاز کرد، به سیاست و فرهنگ پرداخت و رازهای زندگی درونی و اجتماعی بشر را جستجو کرد. وی معتقد است که شاعر برای دلش شعر می‌ گوید، اما باید با مخاطبش ارتباط برقرار کند و شعر وجدی است که واقعیت را نفی یا دگرگون می‌ کند. شعرهای او به منزله دریچه قلب انسانی پاک و بی‌آلایش است که بر روی انسانیت و قلمروهای نا شناخته هستی گشوده می ‌شود، از این رو می ‌توان او را شاعر عشق و دوستی نامید. کتاب پیش رو متشکل از مجموعه اشعار اوکتاویو پاز با ترجمه ای از علی اکبر فرهنگی، باد و سنگ و آفتاب ترجمه مهدی چاوشی، سمندر ترجمه فواد نظیری و کتابهای سنگ آفتاب و کودکان آب و گل با ترجمه احمد میر علایی می باشد که در سالهای مختلف و توسط انتشارات متعدد به چاپ رسیده است.

در متون ادبي، عرفاني و اخلاقي ادبيات فارسي و عربي، براي تبيين عشق مجازي گاه به عبارت «من عشق فكتم و عف فمات فهو شهيد» که با نام «حديث عشق» نام بردار شده است، استناد مي‌‌شود. نخستين بار، ابن داود در الزهره، از اين عبارت منسوب به پيامبر در تفسير عشق عذري ياد مي‌کند، اما از ديرباز، حديث شناسان آن را از احاديث موضوع دانسته‌اند. با وجود اين، حديث عشق به دليل محتوايش و با وجود مخالفت ناقدان به ويژه حنابله و با ورود به ساحت عرفان اسلامي به حيات خود ادامه داد. در اين جستار، ضمن بررسي پيشينه و دليل اصلي روايت حديث عشق، صحت و سقم آن به عنوان حديثي منسوب به پيامبر، علت و نحوه کاربرد آن در متون عرفاني، انعکاس آن در متون ادبي عربي و فارسي، ارتباط عشق مجازي با عفت، جهاد با نفس و شهادت و پيوند کتمان با عشق تبيين خواهد شد.