در ادبیات دراماتیک نهتنها کلام، یعنی جملهها و مکالمه اشخاص بازی، بلکه سکوتهایشان همراه با ژستها و حرکتها میتوانند بسیار گویا باشند و القاحکننده مفاهیم و مقاصدی که تماشاگر آن را درک میکند؛ اما در ادبیات داستانی چنین سکوتهای معنادار به دشوار از سوی نویسنده معنا پیدا میکند. در این کتاب ابتدا پیشینهای از ادبیات دراماتیک گفته شده و سپس درباره موضوعات ادبیات دراماتیک از قبیل تراژدی، کمدی، فارس، ملودرام، طنز دراماتیک، کمدی تراژیک و کمدی گروتسک مطالبی مطرح شده است.
این کتاب در اصل کوششی است برای گردآوری صحیح مباحث نظری و بسیار مهم رمانس و ملودرام که به صورت دستچین شده در اختیار خواننده قرار گرفته است. هدف از گردآوری و معرفی این مباحث در وهله نخست این است که تعریف مجدد رمانس و ملودرام به عنوان ژانری فراهم آید که همتای ژانرهای مهم دیگر (تراژدی، کمدی) در شکلگیری واقعیت بشری نقشی عمده دارند. در ضمیمه کتاب نیز نوشتاری با عنوان آسیبشناسی گونههای نمایشی در ایران آورده شده است.
ویلیام شکسپیر (1564-1616 میلادی ) شاعر، نویسنده، بازیگر و نمایشنامه نویس انگلیسی بود. نمایشهای ابتدایی شکسپیر در میانه و اواخر دهه ۱۵۹۰ تاریخ گذاری شده و شامل هنری چهارم، تیتوس آندرونیکس، رویای نیمه شب تابستان، بازرگان ونیزی و ریچارد دوم میشوند. برخی تراژدیهای مشهور او که در اوایل دهه ۱۶۰۰ نگاشته شدهاند اتللو، شاه لیر و مکبث را دربرمی گیرند. در حدود سال ۱۶۱۰ شکسپیر به نوشتن ادامه می دهد و تالیف طوفان، هنری هشتم، سیمبلاین و داستان زمستان حاصل این دوره می باشد. کتاب حاضر متشکل از ده حکایت از ویلیام شکسپیر در دو مجلد است که به قلم علی اصغر حکمت خلاصه و به نثر روان فارسی برگردانده شده اند. تاجر ونیزی، افسانه دلپذیر، مکبث پادشاه اسکاتلند، طوفان و قصه زمستان پنج حکایت جلد اول و خوابی در شب تابستانی، غمنامه اتللو یا مغربی ونیز، رومئو و ژولیت، غمنامه هملت، شهزاده دانمارک و حسن خاتمت حکایات جلد دوم را تشکیل می دهند. این کتاب در سال 1335 در لاهور به چاپ دوم رسید.