قدمت تاریخی شهرستان دزفول را خاورشناسان از آن هنگام که به نام "اوان" خوانده می‌شد و پایتخت عیلامیان بود برآورد نموده‌اند. کاوشهای باستانشناسان در ابزارهای بدست آمده کهن در "چغامیش" گویای این مطلب است که در روزگاری دراز در دوران ماقبل تاریخ در این آبادجای دستانی کارکشته مشغول بکار بوده‌اند و با ویرانی آن مردم آن مناطق در شهرهایی چون شوش، هفت تپه و چغازنبیل گردآمده و کشوری مترقی را تشکیل داده‌اند، ولی ثمره پانزده قرن پیشرفت اهالی این ناحیه را یغماگران آشوری بر باد فنا دادند تا بار دیگر آنشانیان یا هخامنشیان توانستند این منطقه را آباد سازند. ولی بی توجهی حکام چند قرن نخستین اسلامی سبب ویرانی‌هایی در رودهای دز و کرخه و .... شد و مردم آنها ناگزیر به جایی امن و قابل کشت، به شهر دزفول کنونی، روی آوردند. مقصود از این مقدمه این است که مردم هریک از آن بلاد معمور که به اینجا آمده‌اند دانسته‌های خویش را همراه آورده و معلومات چند هزار ساله نیاکان خود را در این شهر به منصه ظهور رسانده‌اند. نویسنده کتاب به پیشنهاد دکتر محمد معین در شهر دزفول اقامت گزیده و فولکور جامعی از گویش دزفولی و دزفولیان فراهم کرده که کتاب حاضر چکیده صدها داستانزد (مثل) دزفولی است و مردم این شهر قرنها آنها را بکار برده‌اند

منابع مشابه بیشتر ...

6548dc8f62e04.jpg

همزبانی و بی‌زبانی

محمدکاظم کاظمی

محمدکاظم کاظمی مولف کتاب هم زبانی و بی زبانی در مورد موضوع کتاب این گونه می گوید: من در این کتاب با دلایل و شواهد مختلف از متون کهن و آراء دانشمندان امروز، نشان داده‌ام که «فارسی» و «دری» در واقع دو نام است برای یک زبان واحد، و حدود نیم قرن است که گروهی برای جداسازی ملل همزبان و تضعیف زبان فارسی، با این ترفند، زبان ما را دوپاره کرده‌اند. هم‌چنین در آنجا نشان داده‌ام که تا نیم قرن پیش، این زبان حتی در مجامع رسمی و علمی کشور ما نیز «فارسی» خوانده می‌شده است. این سخن شاید امروزه عجیب به نظر آید، ولی در این کتاب با شواهد و مدارک کافی ثابت شده است.

6496e96721908.jpg

فرهنگ واژگان و کنایات شهر بابک

زهرا حسینی موسی

گویشها جزیی از فرهنگ هر ملت است که ریشه در قلمرو فرهنگی، جغرافیایی و تاریخی آن سرزمین و گذشته ملل و اقوام کهنش دارد. حفظ و ضبط گونه های گویشی قبل از نابودی کاری پر اهمین و خطیر است. از طرفی سالخوردگان که تنها بازماندگان میراث گویش ما هستند امروز و فردا درمی‌گذرند و ما را از گنجینه‌ای غنی و ارزشمند محروم می نمایند و واژه ها یکی پس از دیگری خاموش و فراموش می‌شوند. و این روند رو به جلو می‌رود تا بخشی از فرهنگ کهن ما رابپوشاند، پس بر ما فرض است که میراث گذشتگان را که گویش هم بخشی از آن است حفظ کنیم و به آیندگان بسپاریم. این دفتر که شامل واژگان و کنایات موجود در گویش شهربابک است براساس همین ضرورتها طی چند سال تلاش و کوشش مداوم جمع‌آوری و ضبط شده است...