کتابخانه مجازی ادبیات

این کتاب جلد پنجم از تاریخ ادبیات ایران است و از زمانی حکایت می‌کند که ملت ایران از امارت‌های بومی و فتوحات سردارانی مانند یعقوب لیث و سلطان محمود حیات تازه یافته و زبان فارسی از گوشه انزوا و گمنامی درآمده و تخم فرهنگی آمیخته به آموزش اسلام و سنن ایران کاشته شده که در زمین خراسان به زودی نهال سبز و خرم گشت و در عصر سلجوقی درختی بارور شد. قهرمان این عصر فرخنده فردوسی است که اشعار جانبخش شاهنامه او به اختصار در این نامه در تاریخ سیاسی و ادبی عصر هخامنشی و اشکانی و ساسانی به طبع رسیده است.

یکی از نکات قابل‌توجه در نسخه یگانه سفینه تبریز (کتابت میان‌ سالهای 721-736 ق)، وجود اثر چند مهر از دوره‌های مختلف است. در این گفتار، مهرهای یاد شده به منظور دست یافتن به نکاتی احتمالی در باب سفرها و سرگذشت‌ سفینه و ردیابی مالکان آن، بررسی و شناسانده است شده‌اند. مهرهای موجود در سفینه چهار نوع متفاوت‌اند و دست کم وجود پنج مالک‌ از دوره‌های ایلخانی تا قاجاری را نشان می‌دهد. مهمترین و قدیمترین این مهرها متعلق به دوره ایلخانی است. این مهر صنوبری شکل و به رنگ قرمز و با قطر 2/3*3 س م می‌باشد که متن آن پاک‌ شده است و در جای‌جای سفینه تبریز، به‌ویژه در بیشتر انجامه‌ها و نیز به‌ صورت پراکنده در حواشی نسخه (حدود 150 بار) زده شده است و توجه هر بیننده‌ای را به خود جلب می‌کند. از میان اندک آثار باقی‌مانده از حروف در برگ‌های‌ 46،47.246،260 و به‌ویژه مواردی چون برگ 59.64.85،112 و 348 که‌ نقش وارونه اثر مهر در صفحه مقابل در لابلای خطوط بازمانده و در هنگام‌ امحاء متن مهر از چشم پاک کننده دور مانده است، می‌توان نقش مهر را چنین بازسازی کرد: (و فقیه/ مدرسه/ بهاییه) در ادامه مقاله چهار مهر دیگر موجود در نسخه سفینه تبریز معرفی شده‌ و نمونه‌هایی از آن مهرها در چند نسخه دیگر شناسانده شده است.