در مقاله پیش رو، زبان عرفانی و شیوه نگارش «عین القضات همدانی ومحی الدین عربی» دوعارف نامی قرن ششم و هفتم، با نگاهی بر آثار برجسته آنها مورد ارزیابی قرار میگیرد. بدیهی است شناخت ویژگیهای منحصر به فرد زبا نی این دو نویسنده عارف، همراه با شیوه و سبک نگارششان، برای بررسی آثار و آگاهی یافتن از نوع نگرش و نحله اعتقادی آنها و تاثیر اندیشه ایشان بر عرفان و تصوف و عارفان اعصار دیگر، از اهمیت بسزایی برخوردار است. بدین مناسبت، نگارنده با بررسی تعدادی از آثار عین القضات و ابن عربی، در صدد است تا اهم موارد زبانی و سبکی این دو نویسنده عارف را استخراج نماید. مطالعه مقاله حاضر، امکان دریافت اطلاعاتی، درباره پیشینه تصوف از یک سو و شناخت دیدگاههای عرفانی در آثار این دو صوفی ارجمند را از دگر سو فراهم آورده، نشان میدهد که زبان و سبک آثار آنها، بر پایه چه مواردی بنا شده است و بیشتر بر چه مسایلی تاکید دارد.
تذکرةالاولیاء کتابی عرفانی است به نثر ساده و در قسمتهایی مسجع، که در شرح احوال بزرگان اولیاء و مشایخ صوفیه توسط فریدالدین عطار نیشابوری به فارسی نوشته شدهاست. تذکرةالاولیاء کتابی درباره زندگی، حالات، اندیشهها و سخنان عارفان و مشایخِ تصوف است، و به ذکر مکارم اخلاق، مواعظ و سخنان حکمتآمیز صوفیان بزرگ می پردازد.این کتاب مشتمل است بر مقدمه و ۷۲ باب که هر باب به زندگی یک صوفی پرداخته است و در ابتدای هر باب سخنانی مسجع در تمجید و ثنای صوفی بیان شده و سپس سخنان و داستان ها درباره صوفی آورده شده است.نخستین باب به حالات و سخنان جعفر صادق اختصاص یافتهاست، و باب هفتاد و دوم به حسین بن منصور حلاج .
کتاب جامع الدرر فی زحمات فخر البشر محمدبن عبدالله (ص) مشتمل است بر اسرار عقاید حقه و رموز محبت و مبادی اخلاق و مطالب سودمند برای اهل خطابه و نیز مشتمل است بر فضائل و مناقب امیرالمومنین علی (ع).
در پژوهش پیشرو، نقش طلسم و جادو در داستانهای هزار و یک شب مورد بررسی و تحلیل قرار گرفته است. بیتردید، جادو و جادوگری، از مهمترین مباحث در داستانهای کتاب مورد اشاره است و آگاهی از آنها، برای درک بهتر محتوای کتاب، امری ضروری است. بدین سبب، نگارندگان بر آن شدند تا به تحلیل جادوها، انواع آنها، شیوههای مختلف جادوگری و امور خارقالعاده اقدام نمایند. از اینرو، با مطالعه بخشهای مختلف کتاب، بسیاری از موارد مربوط به مقوله جادوگری را جمعآوری کرده، به تحلیل، ارزیابی و بررسی آنها مبادرت نمودهاند. حاصل این پژوهش، میتواند بخشی از درونمایه اصلی داستانهای هزار و یک شب را، که نقش مهمّی در ادبیات منثور ایران ایفا میکند، روشن نماید.
در مقاله حاضر تلاش میشود انواع تأثیرپذیری از آیات قرآنی در دیوان شاعر برجسته ایرانی، صائب تبریزی بررسی شود. در این راستا، ابتدا ابیاتی از دیوان شاعر که متحلی به آیهای از قرآن است استخراج و آنگاه آیه موردنظر، همراه با توضیحات لازم ذکر میشود. بدیهی است این اقدام زمانی که با توضیحات وافی درباره بیت یا ابیات برگزیده همراه شود، علاوه بر اینکه خواننده را در درک بهتر مفهوم موردنظر شاعر یاری میدهد، نمایانگر تسلط و توجه ویژه صائب بر آیات نیز خواهد بود. پرواضح است که هدف اصلی نگارنده، نشان دادن جنبههای پیشگفته است، جنبههایی که علاوه بر آراستگی ادبی، سب تقویت و استحکام اشعاری است که شاعر با بهرهگیری از قرآن و استناد به آیات، غرض خود را در تایید دیدگاههایش، به انجاز رسانده و جای هیچ تردیدی را برای مخاطبان باقی نگذاشته است. در ادامه مقاله، جلوههای شگرفی از داستان قرآنی حضرت یوسف که مدنظر شاعر واقع شده است، به عنوان محکی در اثبات تسلط وافی شاعر بر آیات قرآنی، از منظر خوانندگان خواهد گذشت.