کتابخانه مجازی ادبیات

نورالهدی منگنه، ملقب به منیر السلطنه، دختر میرزا علی (مشیر دفتر) و رخساره خانم (مهر الدوله) در پانزدهم شعبان 1282 قمری در تهران متولد شد. در کودکی، فارسی، عربی، ریاضیات و برخی دیگر را در خانه، نزد آموزگاران خصوصی فراگرفت.در ده سالگی، نواختن پیانو را نزد مورل فرانسوی، زبان فرانسه را از معلم فرانسوی خود، مادام بارنائوت، ریاضی را نزد مهندس باشی، خط را نزد میرزا کاظم و فارسی را از آقا شیخ علی آموخت. در پانزده سالگی، به عقد معاون الممالک (معاون وزارت پست و تلگراف) درآمد؛ ولی این ازدواج چندان دوام نیاورد و پنج سال بعد، از او جدا شد.این شکست، مدتی او را منزوی وگوشه گیر کرد؛ اما پس از مدتی، با همکاری خانم محترم اسکندری، اقدام به تأسیس «جمعیت نسوان وطن خواه» کرد. نور الهدی در اواخر پاییز 1304 شمسی، به بیروت سفر کرد و در دانشگاهی امریکایی در رشته روان شناسی کودک به تحصیل مشغول شد. پس از آن به کشورهای مختلف اروپایی سفر کرد و مدتی را در پاریس، لندن و برخی دیگر از شهرهای اروپا به سر برد. او پس از بازگشت به ایران، بقیه عمرش رابه کارهای فرهنگی، چون نویسندگی برای مجلات، ایراد سخنرانی و هم چنین کارهای دستی پرداخت. دیوان اشعار وی بسیار متنوع است و به گونه ای نیست که نشان دهنده تفکری مستقل باشد؛ اما از آن جا که خود او در کهن سالی این اشعار را منتشر کرده، پختگی او را در شعرهایش را می توان دید که شاید نشان دهنده تغییر رویه او باشد.این کتاب، بیش تر اخلاقی ـ تربیتی است. و از مضمون بسیاری از آخرین سروده هایش چنین برمی آید که در آخر تغییر رویه داده و بر خلاف اوایل جوانی، در جمعیت نسوان، که گرایش های سوسیالیستی تندی داشت، معتدل شده و در بسیاری از اشعار خویش ایمان و تقوا را می ستاید؛ مانند: نسیم صبحگاهان بانگ مرغان همی کردند بس هنگامه برپا به این معنی که آوازی سرودند که خوش بر حال با ایمان بینا که در هر بامدادان ذکر تسبیح کنندی از دل و جان سوی بالا به امید توکل چاره جویند برای کارهای نیک و زیبا. در بسیاری از سروده هایش نیز از زنانی که لباس، طبق مد می پوشند و در پوشش، عفاف و حجب و حیا را رعایت نمی کنند، انتقاد کرده،آنان را نکوهش می کند و در مقابل، زنان با حیا و نجیب را می ستاید. او هم چنین از اختلاط زن و مرد انتقاد می کند و آن را موجب نابودی خانوادها و جامعه می داند.....