یکی از جنبه‌های اعجاز قرآن کریم، اعجاز بیانی و وجه زبان‌شناختی آن است. بدان گونه که از اسلوب‌های گوناگون ادبی برای تعلیم و تربیت مخاطبان استفاده کرده، در خلال این اسلوب‌ها بر قلب، فکر و رفتار آنها تأثیر گذاشته است. مقاله حاضر به بررسی اسلوب خطاب وتاثیر این شیوه ادبی ـ به عنوان یکی ازمقدمات تفسیر ـ بر تبیین معارف قرآنی می‌پردازد. معارف قرآنی، مباحث اعتقادی، اخلاقی و احکام شرعی را در بر می‌گیرد. ترتب این سه نوع دانش نیز بسیار با معناست، یعنی در طبقه بندی آموزه‌های دینی، ابتدا عقاید و نظام بینشی مورد توجه و شناخت قرار می‌گیرد، پس از آن به نظام ارزشی یعنی اخلاق و اصول مربوط به آن پرداخته می¬شود تا به فوائد آن که سلامت روان فرد و تقلیل و حل کشمکش‌های جامعه است، آگاهی لازم حاصل شود و در نهایت نظام عملی و احکام مقرر شده از جانب خداوند حکیم بررسی می‌گردد.

منابع مشابه بیشتر ...

657722a84216f.jpg

دلیل المتحیرین

سیدکاظم رشتی

موضوع این کتاب يادداشتهای مربوط به خلاصه يا چکيده پاسخ پرسشی است در سبب اختلاف علما و فقها و انتخاب روش شیخی و بالاسری. در این پاسخ گزارشی از شداید شیخ احمد احسایی و سید رشتی بیان شده و سید می‌خواهد اثبات کند که حق فقط از خودشان است و دیگران بر باطل و حسادت می‌ورزند.

64a1870c8ac02.jpg

برهان قرآن (و ردّ شبهات پیروان کمونیزم و سایر معاندین اسلام شامل جالبترین مباحث اجتماعی و و نظامات اقتصادی و قضائی قرآن)

سیدصدرالدین بلاغی

برهان (کلمات قرآن)، دلیل قطعی و همواره صادق است. واژه برهان را مصدر ثلاثی مجرد «بره یبره برهانا» به معنای سفید شدن و یا مشتق از ریشه رباعی مجرد «برهن یبرهن برهنه» و به معنای حجت و دلیل دانسته‌اند. معنای لغوی برهان، حجت و بیان واضح و دلیل قاطع است، و در اصطلاح اهل منطق بر قیاسی اطلاق می‌شود که از یقینیات (اولیات، مشاهدات، تجربیات، متواترات، حدسیات، فطریات) تشکیل شده، و نتیجه آن یقینی و ملاک رسیدن به واقع است. در قرآن واژه‌های دیگری به کار رفته که به جهاتی، منطبق بر برهان هستند مثل واژه‌های سلطان، بینه، حجت و آیه. برهان را می‌توان «سلطان» خواند چون زوال ناپذیر و غالب، و تیز و نافذ است و خصم و مخالف را به گونه‌ای در بن بست قرار می‌دهد که هیچ راهی برای فرار نمی‌یابد، و بر عقول و فهمها سلطه می‌یابد. از آنجا که برهان نشانه حقانیت آورنده آن است، به «آیه» تعبیر شده است.