کتاب علی مظهر العجائب اثریست نغز و شیوا از دکتر نصرت الله کاسمی در مدحت و منقبت و شرح صفات آسمانی و سجایای ملکوتی علی (ع) که باید سرمشق و الگوی رفتار و کردار شیعیان و بخصوص جوانان قرار گیرد. منتخب این اثر در دو شماره بهمن و اسفند 1357 یعنی آخرین شماره های ششمین سال ماهنامه تحقیقی گوهر بچاپ رسید..
کتابی که از نظر خوانندگان می گذرد مجموعه آثار گرانبهاییست که در طی قرنها در منقبت نابغه بزرگ بشریت علی (ع) گفته شده و مدتها وقت صرف آن گردیده تا از میان اوراق فرسوده کتابها اخراج و بعد از تطبیق و مقایسه با نسخ دیگر به این صورت در آمده است. اشعار این مجموعه از 110 گوینده انتخاب و بر هریک شرح حال کوتاهی افزوده شده عموما متعلق به کسانی است که از عهد صفویه به بعد در ایران ظهور کرده اند به دلیل آنکه مذهب تشیع تا روزگار سلطنت صفویه در ایران رسمیت نداشت و خواه و ناخواه شاعرانی که پیش از آن عهد می زیسته و به مذهب تشیع علاقه نشان می دادند به علت عدم آزادی از ساختن اشعار مذهبی خودداری کرده و اگر احیانا گوینده دست به چنین کاری میزد ناگریز از مدح خلفای دیگر بود چنانکه در یکی از قصائد سعدی این نکته کاملا آشکار است. پس در حقیقت ساختن اشعار مذهبی از عهد صفویه در ایران رواج یافت و ناگزیر مجموعه حاضر حاوی آثاریست که از آن عهد تا به امروز به وجود آمده است
زمانی که شاه طهماسب پایتخت خود را به قزوین انتقال داد در قزوین طرح باغ سعادت آباد انداخته و عمارات زیادی ساخته شد و به جعفرآباد موسوم گردید. در و دیوار و ایوانهای این ابنیه باشکوه و زیبای بدست استادان و نقاشان بی نظیر آن زمان در نهایت سلیقه و ذوق تزئین و منقش گردید. بیشتر این نقوش دیواری در منظومه "دوحه الازهار" که مثنوی دوم از خمسه سوم شاعر بنام "جنات عدن" است مشروحا توصیف گردیده است. بقایای این نقوش در عمارت چهل ستون قزوین نشان میدهد که اکثر آنها طی قرون ماضی آگاهانه و ناآگاهانه از بین رفته و یا روی پاره ای از آنها دوباره تحت مضامین مختلف نقاشی شده است. در هر صورت مثنوی "دوحه الازهار" تنها منبع معتبری است که میتوان بر پایه ای وصف گر منظوم این نقاشیها و با استناد به بقایای موجود و مقایسه علمی آنها نقوش دیواری مندرج در مثنوی را تا حدی نزدیک باصل خود از نو احیا کرد. از اینرو رساله منظوم "دوحه الازهار" نه فقط برای ادبیات خاورشناس بلکه برای هنرشناسان و متخصصین هنرهای زیبا نیز قابل توجه و جالب میباشد. مثنوی "دوحه الازهار" شامل 1170 بیت بوده و در بحر هزج سروده شده است. این منظومه نیز نظیر سایر رسالات منظوم قرون وسطی با توحید نعت و مدح شاه طهماسب بطور ایجاز که بمثابه مقدمه مثنوی است آغاز میشود و سپس باغ سعادت آباد نقشه معماری پارک سلطنتی جعفر آباد، خیابانها و ایوانهای جانب شمالی و جنوبی ابنیه و قصور واقع در سمت مشرق پارک قصر شیروانی و ... توصیف میشود...
این دفتر، دیباچه کتابی است در تاریخ نهضتهای ملی ایران و چون پاره چشمگیر از این نبرد همیشگی را دربر دارد و نشان میدهد که چگونه ایرانیان پس از چند قرن کوشش و جنبش، به پایمردی و دستیاری فره ایزدی، تازیان را به زانو درآوردند و به خاک و خون کشیدند؛ بنابراین به طور مستقل چاپ شده است.
صائب را باید از شاعران کثیرالشعر ایران دانست. این مرد در هفتاد و اندی سال از کمال راحت و عزت و سلامت برخوردار بود و دائم و قائم به خواندن و نوشتن و ساختن شعر اشتغال داشت. دیوان اشعارش را تا حدود سیصدهزار بیت گفتهاند. صائب در شاعری مبدع و مبتکر طرزی نو و شیوهای خاص در غزل است که میتوان آن را در برابر سبک خراسانی و سبک عراقی و سبک فارسی قرار داد و همان است که به سبک هندی معروفیت یافته است. این کتاب دربرگیرنده منتخباتی از بهترین اشعار صائب است که توسط جعفر آزمون گردآوری شده است.