کتابخانه مجازی ادبیات

فهرست شماره 14 عرفان ایران بدین قرار است: در قسمت مقالات، عید مبعث از دکتر نورعلی تابنده؛ تصوف علوی از شهرام پازوکی، فریتهوف شوئون و معنای زیبایی از سعید بینای مطلق؛ تاملی در باب معنای روحانی کار از سیدحسن آذرکار؛ کرامات اولیا در آثار مولانا از محمدابراهیم ایرج پور؛ مجموعه مزار شاه نعمت الله ولی از مهراد قیومی بیدهندی، در قسمت معرفی کتاب تفسیر بیان السعاده فی مقامات العباده از دکتر عادل نادرعلی و ترجمه حسینعلی کاشانی بیدختی معرفی شده است.

فهرست شماره 14 عرفان ایران بدین قرار است: در قسمت مقالات، مقاله رویت ماه از دکتر نورعلی تابنده؛ عید رمضان از نورعلی تابنده؛ وحدت در کثرت و کثرت در وحدت از سیدمصطفی آزمایش، چرا سنت گرا نیستم؟ از محمد لگن هاوزن، ترجمه منصور نصیری؛ خواب و تعبیرخواب: بخش دوم از سیدحسن امین، در قسمت یادنامه، به مختصری از شرح احوال حاج علی تابنده محبوب علیشاه پرداخته شده، نکات و تذکرات فقری از حاج علی تابنده؛ عشق و شهادت از حاج علی تابنده، در قسمت معرفی کتاب؟، قلب اسلام از سید حسین نصر توسط حسین خندق ابادی معرفی شده است.

نویسنده این کتاب حزین لاهیجی، محمدعلی، فرزند ابوطالب (1103-1181ق)، ادیب، عارف و شاعر؛ متخلص به حزین و معروف به شیخ علی حزین. وی در اصفهان متولد شد. بعد از هجوم افاغنه درسال 1135ق به اصفهان، از آن شهر فراری شد و سرگردان، تا اینکه در سال 1146ق از ترس نادر شاه به هند رفت و تا آخر عمر حدود سی‌وپنج سال در هندوستان زندگی کرد و در سال 1181ق در حدود هفتاد و هشت سالگی در بنارس درگذشت و در همان شهر دفن شد. تألیفات متعددی در نظم و نثر به عربی و فارسی داشته است که مهم‌ترین آنها عبارتند از تذکره شعرا، تاریخ حزین، دیوان اشعار و .... . کتاب «تاریخ حزین» شامل اجمالی از شرح 50 سال زندگانی پرحادثه دانشمندی ادیب و ارجمند است که با قلم شیوای خود نگاشته است. این اثر نفیس با بهترین انشا و سبک نگارش متین و ممتازی که دارد و عدد صفحاتش از حجم یک رساله بیشتر نیست. و محتوای پرفایده‌ای دارد که در کتاب‌های مشروح‌تر به دست نمی‌آید؛ از جمله ضبط اسامی و احوال بسیاری از علما و ادبا و امرای معاصر با نویسنده که هر یک به مقام خود شایان تقدیر یا دارای تأثیر بوده‌اند و نیز اشتمالش بر ضبط بسیار از حوادث تاریخی در عصر پرانقلاب ایران که بر اثر فاجعه غلبه افغان‌ها و انقراض دولت صفویه و کشورستانی‌های نادرشاه به وقوع پیوسته و در آن عهد «فترت» کمتر به ضبط وقایع‌نگاران رسیده است.