اگر همه واژهها و نامهای گذاشتهشده بر کسان، دریاها، دشتها و ... را ریشهیابی کنیم، هماهنگی و زیبایی نام و ریشه را خواهیم یافت و به شکوه و فرهنگ و زبان نیاکان خود بیشتر پی خواهیم برد و آگاهانه از این یادگار گرانبها پاسداری خواهیم کرد. واژگان این فرهنگ بر بنیاد ریشه چندهزارساله خود استوار شده است و ریشهیابی، شناسنامه کهن یک واژه است و در این فرهنگ بنیاد ریشهها نمایان گردیده تا از گزند دوران در امان باشند.
گرچه گویش سبزواری یکی از لهجههای فارسی دری است و سالیان دراز شلاق زبانهای ناهماهنگی چون زبان ترکی، مغولی، عربی و ... را بر شانه خود تحمل کرده و امروزه در قسمت نسبتا وسیعی از خاک ایران تکلم میشود، هرگز نمیتوان آن را از لهجههای دیگر زبان فارسی برتر دانست. وقتی از گویش سبزواری سخن گفته میشود و اختصاصات دستوری یا واژههای آن بررسی میشود، نباید این تصور پیش آید که با یک گویش صددرصد ثابت سروکار داریم و بین افراد مختلفی که با آن گویش تکلم میکنند، وحدت کلمه و لفظ برقرار است. در این کتاب لغات و اصطلاحات گویش سبزواری با شواهدی از اشعار محلی این شهرستان گردآوری شده است.
زرقان شهری باستانی در میانه راه شیراز به تخت جمشید در دامنه کوه زرقان است. زرقان قدیم شامل محلههای بزرگ جولاهگان، میان و لرها و محلههای کوچکتر آخوندها، جهودها و حیدر بود. مجموعه این محلههای درهمفشرده، پشت به کوه داده و دامن تا ابتدای دشت گسترده بود. برجوبارو و دروازههای کوچک و بزرگ شهر را در میان گرفته بود و از گسترش آن پیشگیری میکرد. در این کتاب مجموعه دوهزار مثال، اصطلاح، کنایه، تشبیه و پند و اندرز در لهجه فارسی مردم زرقان فارس گردآوری شده است.
کتاب حاضر مجموعه سرودی است با واژه هایی پارسی، از واژه نامه های دکتر معین، فرس اسدی، صبا، فرهنگ دانشگر و .....که در سال 1373 توسط مصطفی پاشنگ نوشته و منتشر شده است