کتابخانه مجازی ادبیات

ایرج افشار در مقدمه درباره جلد ششم کتاب فهرست مقالات فارسی می گوید: ششمین جلد فهرست مقالات فارسی حاوی مشخصات 13959 مقاله و گفتار و متن که میان سال های 1371 تا پایان 1376 ه.ش در نشریات ادواری و مجموعه های چاپ ایران و انیران چاپ شده است تقدیم و اوراق این دفتر بسته می شود. ادامه آن از سوی من دنبال نشده است و هرکس دلسوزی کند و به ادامه این کار بپردازد پژوهندگان را یاوری خواهد کرد. شمار مقالات معرفی شده در این 6 جلد جمعا به 54297 مقاله و نوشته رسیده است.

فهرست مقالات فارسی محتوی بر نام و نشان شش هزار مقاله به زبان فارسی است که در نشریات ادواری چاپ ایران و خارج از ایران از بدو تاسیس و طبع مجله به زبان فارسی در زمینه‌های مختلف تحقیقات مربوط به ایران و اسلام چاپ و نشر شده است. این دفتر جلد پنجم از این سری مقالات است که به کوشش ایرج افشار به چاپ رسیده است

کتابی حاضر مجموعۀ پانزده گفتار دربارۀ هنر صحافی اسلامی و ایرانی است. مقالات این کتاب خواننده را با کلیاتی دربارۀ سیر صحافی در دورۀ اسلامی (عمدتا از قرون اولیه تا دورۀ قاجار) به ویژه در ایران،اقسام جلدها و تزئینات آنها، ابزارهای صحافی و برخی از استادان جلدسازی آشنا می‌سازد. چند متن برگزیده از منابع مختلف، از جمله یک منظومه و دو کتابشناسی دربارۀ صحافی اسلامی که یکی از آن دو به منابع خارجی اختصاص یافته، از بخش‌های پایانی این کتاب است.

در روزهای شانزدهم و هفدهم بهمن‌ماه 1351، یعنی حدود 47 سال قبل، در کتابخانة مرکزی و مرکز اسناد دانشگاه تهران به‌منظور تجلیل از خدمات میرزا تقی‌خان امیرکبیر، مجلسی برای بررسی افکار و احوال وی همراه با نمایشگاه عکس، کتاب و روزنامه‌های آن روزگاران تشکیل شد. در این مجلس 12 نفر از استادان دانشگاه و محققان عالی‌قدر، پیرامون شرح احوال زندگی امیر، وضعیت دارالفنون و چگونگی تأسیس آن، و سایر مطالب در همین ارتباط بیاناتی ایراد کردند که متن این سخنرانی‌ها به سعی و تلاش آقای قدرت‌الله روشنی زعفرانلو تدوین و توسط «انتشارات کتابخانة مرکزی دانشگاه» در سال 1354 به زیور طبع آراسته شد. درباره امیرکبیر که زمان او را چه بسا بتوان از مهم‌ترین و اثرگزارترین دوران‌های تاریخی ایران گمان برد، کتاب‌ها و مقالات بسیاری تألیف شده و در دسترس پژوهندگان فارسی زبان قرار گرفته است. صد و شصت و سه سال پیش یکی از شایسته‌ترین مردان نام‌آور تاریخ ایران، بر اثر توطئه‌ بیگانگان کشته شد و دوره‌ درخشانی که با صدارت او آغاز شده بود، رو به افول و خاموشی گذاشت. قتل میرزا تقی‌خان امیرکبیر بی گمان ضربه‌ای بر پیکر تاریخ ایران بود. کسانی که با تاریخ ایران آشنایند می‌دانند که امیرکبیر دوران کودکی را در خانواده قائم مقام به شاگردی سپری کرد. داستان معروف فرا گرفتن درس هنگام خدمت به فرزندان قائم مقام، که بارها در منابع به آن اشاره شده، مربوط به همان ایامی است که به خانه شاگردی مشغول بوده است. «گویند که امیر در کودکی که ناهار اولاد قائم مقام را می‌آورد، در حجره معلمشان ایستاده، پای بازبردن ظروف، آنچه معلم به آن‌ها می‌آموخت، او فرا می‌گرفت تا روزی قائم مقام به آزمایش پسرانش آمده، هر چه از آن‌ها پرسید ندانستند. امیر جواب می‌داد. قائم مقام پرسید تقی تو کجا درس خوانده‌ای؟ عرض نمود روزها که غذای آقازاده‌ها را آورده، ایستاده، می‌‌شنیدم. قائم مقام انعامی به او داد. او نگرفت و گریه کرد. بدو فرمود چه می‌خواهی؟ عرض کرد: به معلم امر فرمایید درسی را که به آقازاده‌ها می‌دهد به من هم بیاموزد. قائم مقام را دل سوخته، معلم را فرمود تا به او نیز می‌آموخت.» امیرکبیر دست پرورده قائم مقام بود و به سبب ویژگی‌های برجسته شخصیتی‌اش در تاریخ دولت‌های ایران خوش درخشید. «واتسون»، نویسنده انگلیسی، درباره امیر مطالبی گفته که برازنده اوست: «در میان همه رجال اخیر مشرق زمین و زمامدارن ایران، که نامشان ثبت تاریخ جدید است، میرزا تقی‌خان امیرنظام بی‌همتاست، به حقیقت سزاوار است که به عنوان اشرف مخلوقات به‌شمار آید، بزرگوار مردی بود.»