کتابخانه مجازی ادبیات

تعیین خاستگاه آریاییان یا هند و اروپاییان همواره دغدغه ی بسیاری از خاورشناسان بوده است. پژوهش­ های مربوط به اقوام هند و اروپایی به سده ی هجدهم میلادی می­رسد، اما در قرن نوزدهم بود که دانشمندان به بسیاری از همانندی­ های زبان­های هند و اروپایی و آریایی پی بردند. سه گفتار این کتاب درباره ی تار یخچه ی تحقیقات در مسئله ی هند و اروپاییان اثر مالوری، مسیر مهاجرت هند و اروپاییان اثر بوش کیمپرا و ترکیب نژادی بنیانگذاران تمدن دره ی سند نوشته ی گ. د. کومار است که هر یک به ریشه ی زبانی و قومی آریاییان پرداخته­ اند. موضوع بررسی خاستگاه و ویژگی­ اقوام هند و اروپایی یا آریایی، گذشته از ضرورت شناخت علمی و پژوهش پیرامون آن برای دانشمندان، از نظر مردم عادی هم به منظور پی بردن به تحولات سیاسی و اجتماعی جالب توجه بوده است.

شاهنشاهی ایران مجموعه‌ای از شاهنشاهی‌های ایرانی یا ایرانی زبان است که بر فلات ایران، سرزمین مادری ایرانیان و آسیای غربی، آسیای جنوبی و مرکزی و منطقه قفقاز فرمانروایی می‌کرده‌اند. با شکست آشوریان از مادها و شکل‌گیری شاهنشاهی ماد، پایه‌های نخستین شاهنشاهی آریایی‌تباران در ایران بنا نهاده شد. شاهنشاهی ایران در گسترده‌ترین حالت خود مربوط به شاهنشاهی هخامنشی و در زمان داریوش و خشایارشا است که به صورت پادشاهی متحد از منطقه‌ای در استان فارس در ایران امروز برخاست. پس از سال‌ها فرمانروایی تیموریان و تشکیل حکومت‌های کوچک و بزرگ که عمده آن‌ها فرهنگ ایرانی را بازمی‌نمایاند، صفویان فرمانروایی گسترده‌ای را شکل داد که می‌توان از آن به عنوان یکی از دودمان‌های شاهنشاهی ایران نام برد و پس از دوره‌های گوناگون حکومت‌های ملوک الطوایفی و پس از سال‌ها توانستند دوباره ایران متحد را بنا نهند....

نامه فرهنگ ایران دفتر سوم از مجموعه مقالاتی است که توسط فریدون جنیدی گردآوری و در سال 1368 توسط نشربلخ وابسته به بنیاد نیشابور به چاپ رسیده است

در این کتاب نویسنده شاهنامه را اصل قرار داده و جابه‌جا از اوستا با متن‌های پهلوی یا تاریخ‌های پس از اسلام که آنها نیز در حقیقت نوعی شاهنامه‌اند، یاری گرفته است. زیرا در اوستا اگرچه از شخصیت‌های تاریخی به طور مرتب از کیومرث تا گشتاسب نام برده شده، اما آن تسلسل تاریخی که در شاهنامه رعایت شده، در اوستا نیست؛ به‌ویژه آنکه نام‌های تاریخی در اوستا، در نیایش‌ها و سرودها از نظر اعمال دینی که آنان برای پیروزی در جنگ‌ها کرده‌اند، بررسی شده است و تاریخ در اوستا در واقع گوشه‌هایی از تاریخ است بدون پیوستگی کامل. در واقع نویسنده با توجه به این منابع زندگی و مهاجرت نژاد آریایی را بررسی کرده است.