مثنوی حدیقةالحقیقه و شریعةالطریقه یا فخری نامه یا الهینامه منظومهای است به فارسی، سرودهٔ سنایی غزنوی با مضمون عارفانه. سنایی سرایش آن را در سال ۵۲۴ ه.ق آغاز کرد و در سال ۵۲۵ ه.ق به پایان رساند.این مثنوی دارای ده هزار بیت در ده باب است؛ و در بحر خفیف مسدس محذوف (فعلاتن مفاعلن فعلن) سروده شدهاست.موضوعات این کتاب، علاوه بر ستایش خدا و پیامبر و خاندان و اصحاب او، دربارهٔ عقل و علم و حکمت و عشق است. در مقایسه با دیگر آثار پر ارزش سنایی هم چون غزلها و قصائدش، حدیقةالحقیقه از همه بلندنامتر و مورد قبول طبایع مردمان بیشتری در طول سدههای متوالی بودهاست. حدیقه الحقیقه از منظومههایی است که بر بسیاری از شاعران تأثیر گذاردهاست. سنایی با سرودن این منظومه، باب تازهای را در سرایش منظومههای عرفانی در تاریخ ادب و عرفان گشود. شاعران بزرگی همچون خاقانی و نظامی به ترتیب تحفةالعراقین و مخزنالاسرار را تحت تأثیر مستقیم این منظومه سرودند و سالها بعد، عطار و مولوی سرایش مثنویهای عرفانی را به اوج تکامل رساندند. این کتاب خلاصه مفیدی از این اثر بزرگ سنایی ارائه داده است.
مجموعه حاضر اشعار دکتر فرامرز نوریانی متخلص به "مظلوم" است که در سال 1312 چشم به جهان گشود و تحت تعلیم و تربیت مادری روشنفکر و پدری آزاده پرورش یافت. در سال 1338 موفق به دریافت دکترای پزشکی از دانشکده پزشکی اصفهان شد و در سال 1350 دکترای اعصاب و روان را از دانشکده پزشکی تهران کسب نمود. ایشان در سن 60 سالگی دار فانی را وداع گفت.
فهرست شماره 14 عرفان ایران بدین قرار است: در قسمت مقالات، عید مبعث از دکتر نورعلی تابنده؛ تصوف علوی از شهرام پازوکی، فریتهوف شوئون و معنای زیبایی از سعید بینای مطلق؛ تاملی در باب معنای روحانی کار از سیدحسن آذرکار؛ کرامات اولیا در آثار مولانا از محمدابراهیم ایرج پور؛ مجموعه مزار شاه نعمت الله ولی از مهراد قیومی بیدهندی، در قسمت معرفی کتاب تفسیر بیان السعاده فی مقامات العباده از دکتر عادل نادرعلی و ترجمه حسینعلی کاشانی بیدختی معرفی شده است.
نام این شاعر کریم و نام خانوادگیاش امیری و تخلصش «امیر» است. شهرتش به «امیری فیروزکوهی» گذشته از نسبت به زادبومش که فیروزکوه است، به دلیل امتیاز از دیگر شرکای تخلص امثال استاد بزرگ امیری فراهانی (ادیب الممالک) و میرزا سیدعبدالله خان اتابکی امیر تخلص و سایر مشتهران بدین کلمه است. به سال 1288 شمسی در دهکده فرح آباد فیروزکوه پا به عرصه هستی نهاد. او هفت ساله بود که به همراه پدر که از مردان تحصیلکرده آن روزگار بود به تهران آمد و مشغول تحصیل شد. پدرش در همان سال درگذشت. از آن پس در دامان مادر تربیت یافت و تحصیلات ابتدایـی و متوسطه را در تهران گذراند. استاد امیری سرودن شعر را از نوجوانی آغاز کرد. در این راستا در مقدمه دیوانش چنین نوشته است: در همان اوایل نوجوانی بود که وجود جوانههای شعر و ذوق ادبی را در خود احساس کردم و جسته و گریخته مصراع یا بیتی و رباعی به زبان میآوردم تا اینکه اولین غزل خود را که غزلی سیاسی در باب مسائل روز بود، سرودم و چاپ کردم. این کتاب در دو جلد دربرگیرنده دیوان اشعار امیری فیروزکوهی است که به کوشش امیربانوی امیری فیروزکوهی منتشر شده است.
نام این شاعر کریم و نام خانوادگیاش امیری و تخلصش «امیر» است. شهرتش به «امیری فیروزکوهی» گذشته از نسبت به زادبومش که فیروزکوه است، به دلیل امتیاز از دیگر شرکای تخلص امثال استاد بزرگ امیری فراهانی (ادیب الممالک) و میرزا سیدعبدالله خان اتابکی امیر تخلص و سایر مشتهران بدین کلمه است. به سال 1288 شمسی در دهکده فرح آباد فیروزکوه پا به عرصه هستی نهاد. او هفت ساله بود که به همراه پدر که از مردان تحصیلکرده آن روزگار بود به تهران آمد و مشغول تحصیل شد. پدرش در همان سال درگذشت. از آن پس در دامان مادر تربیت یافت و تحصیلات ابتدایـی و متوسطه را در تهران گذراند. استاد امیری سرودن شعر را از نوجوانی آغاز کرد. در این راستا در مقدمه دیوانش چنین نوشته است: در همان اوایل نوجوانی بود که وجود جوانههای شعر و ذوق ادبی را در خود احساس کردم و جسته و گریخته مصراع یا بیتی و رباعی به زبان میآوردم تا اینکه اولین غزل خود را که غزلی سیاسی در باب مسائل روز بود، سرودم و چاپ کردم. این کتاب در دو جلد دربرگیرنده دیوان اشعار امیری فیروزکوهی است که به کوشش امیربانوی امیری فیروزکوهی منتشر شده است.