کتابخانه مجازی ادبیات

فصل اول این کتاب، شامل دو غزل و یک مثنویست و چند شعری که تقریبا بهترین کارهای او در دوره های پس از دوره نخستین است که میشود به آن ها دوره های سرگردانی گفت. و آغازی برای ادوار بعد. و به همین لحاظ هریک از آنها حاصل یک دوره خاص شعری. هشتمین شعر این فصل از لحاظی برگزیده ایست از دوره سرگرمی با شعر آزاد و نهمین شعر، در بحبوحه بیگانگی و یگانگی با مردان و زنان خانه ای که از در و دیوار آن بوی نماز برمیخاست و گویی برگرد مرگ می گردید و لاله عباسی هایی که پیر میشدند و جوان می شدند و روزمرگ آنان را می شمردند. و شعرهای دیگر این فصل هر یک نمونه ای از دوره هایی کوتاه چند ماهه و سریع که شاید در هریک از آن دوره ها بیش از سه چهار شعر نوشته نشده است. فصل دوم شامل شعرهایی که بیشتر قطعه های کوتاهی است از دوره ای که می توان به ان نام "دوره تماشا" داد. نگاههایی گذرا و تصویرهایی شتاب آمیز: دریای توفانی، چراغهای رنگی، زنی با وحشت باد، وزنی که می رقصد. و در کنار باغ غروب نشستن و کلاغان بازگردانده را نگریستن. دوره ای با حدود بیست شعر که از میان آنها، سرانجام به همین هفت شعر اکتفا شد. فصل سوم شامل شعرهایی که در دوره ای بسیار آموزنده و سرشار به مرحله نوشتن رسید. دوره ای که نحوه نطفه بستن و شکل گرفتن شعر و رسیدن به امکانات دیگر "اگر چه ناقص" او را بیش از پیش به کار خویش دلبسته داشت. در همین دوره بود که کلمات اندک اندک با او مهربان شدند و در عین مهربانی، خشن تر و زبرتر. و همین مهربانی بود که آنها را در شعر راه داد. و نیز در همین دوره بود که با بازگشتی به تاریخ دور و نزدیک و مردانی و حوادثی که در فضای مبهم شعر او چهره نمودند. به مرحله لمس آن کلمات رسید و بخصوص از نظر مکالمات شعری و خط داستانی شعر تجربیاتی فراوان کسب کرد. فصل چهارم شامل دوره ای که دید او را نسبت به شعر به گونه ای محسوس تر از دوره قبل تغییر داد. و در برخی ازشعرها کم و بیش شبحی از فرمی را که بسیار دنبال آن گشته بود دید. اما در دنیاهایی مختلف و با حالاتی متفاوت: اندیشیدن به مفهوم زمان، و ساعتی که به اقتضا در پهنه کویر می ایستد سفری به روستا و آسیابی که خاکستر می شود، حرکتی در غرفه ها و خورندگان و نوشندگانی که به جبر مرگ تن در می دهند و شبها و روزهای مستی و خستگی و تحیر بازیچگان و تمسخر بازیگران. و همه اینها در قالب هایی که از دوره فصل سوم پیش بینی شده بود و اینکه تا یافتن راهی پیشرفته تر تنها راه ادامه کار اوست...

ترجمه دعای کمیل در سیاق نثر-دررشته نظم از نصیرالدین امیرصادقی در سال 1373 انجام شده است.

اگرچه این نوشته تا حد بالنسبه چشمگیری از تفسیر و تشریحی سفرنامه گونه پیروی کرده است و به شاخهایی دویده است و از هنر و شعر و ادب و تاریخ و صنعت و اقتصاد و جنگهای جهانی و فرهنگ و تجارت و طبابت و دین و آئین و سیاست و ابعاد دیگری از آلمانیها گفتنیها و حکایاتی گفته است ولی نه دقیقا یک بررسی تاریخی است نه یک کتاب هنر و هنرشناسی، نه یک بولتن اقتصادی، بلکه مجموعه ای است بیشتر ذوقی که بشدت سعی کرده است آلمان و ساختار آن و آلمانیها و خصلتهای مرموز و سنن پیچیده آنان و همچنین سهم و نقش و میزان اثر آنان را در فعل و انفعالات سیاسی، اجتماعی، فرهنگی، دینی و اقتصادی جهان در قرن جاری و بخصوص دهه های اخیر و تا آینده ای نسبتا دور ولی دیدنی نگاه کند و از همین روست که در جایی به کوره های یهودسازی و دادگاه نورنبرگ و .....پرداخته است و در جایی از موزه صنعت و سیر تکنولوژی مونیخ گفتگو کرده است یا در صفحاتی علل و عوامل جنگ جهانی را بررسی کرده است و ....

این کتاب دربرگیرنده یادداشت‌های سفر نویسنده به پاکستان است. سعی نویسنده بر این بوده که پاکستان را در ابعاد گونه‌گون ببیند و بدین شکل تصویری کلی، گرچه به‌اجمال از این کشور مسلمان‌نشین به دست دهد؛ یعنی هم بر اقتصاد آن نظری افکنده و هم از اجتماع آن مطلبی سخن گفته و هم دین و مذهب آن را برشمرده و هم از آموزش و فرهنگ و تمدن آن سخنی گفته شده است. هم از نهشته‌های باستانی آن تصویری زنده به دست داده و هم شیوه‌های سنتی و مدرن کشاورزی و آب و خاک آن را برشمرده است.