کتابخانه مجازی ادبیات

مجموعه حاضر اشعار دکتر فرامرز نوریانی متخلص به "مظلوم" است که در سال 1312 چشم به جهان گشود و تحت تعلیم و تربیت مادری روشنفکر و پدری آزاده پرورش یافت. در سال 1338 موفق به دریافت دکترای پزشکی از دانشکده پزشکی اصفهان شد و در سال 1350 دکترای اعصاب و روان را از دانشکده پزشکی تهران کسب نمود. ایشان در سن 60 سالگی دار فانی را وداع گفت.

فهرست شماره 14 عرفان ایران بدین قرار است: در قسمت مقالات، عید مبعث از دکتر نورعلی تابنده؛ تصوف علوی از شهرام پازوکی، فریتهوف شوئون و معنای زیبایی از سعید بینای مطلق؛ تاملی در باب معنای روحانی کار از سیدحسن آذرکار؛ کرامات اولیا در آثار مولانا از محمدابراهیم ایرج پور؛ مجموعه مزار شاه نعمت الله ولی از مهراد قیومی بیدهندی، در قسمت معرفی کتاب تفسیر بیان السعاده فی مقامات العباده از دکتر عادل نادرعلی و ترجمه حسینعلی کاشانی بیدختی معرفی شده است.

دروس در روزگاری دور، با آرامشی دلپذیر، خیابان‌های باریک و پر درخت، کوچه‌های خلوت و با صفا، سردرهای پرگل و پیچک خانه‌ها و با بن‌بست‌های شبیه بهم .... از چهار راه قنات که می‌گذشتی، می‌رسیدی به خیابان هدایت و کمی‌ جلوتر، می‌توانستی بن بست روزبه را و سرودهای حاشیه باغچه صادق چوبک را ببینی که از دیوار کوتاه خانه‌اش سرک کشیده بودند.

امیرآباد ... امیرآباد با کوچه‌های پر دار و درخت، خانه‌های دنج و آرام، حیاط‌های لبالب از آفتاب و حوض‌های روشن با قابی از گل‌های شمعدانی و باغچه‌های رنگ رنگ با درختان گوجه و سیب و دیوارهای کوتاه یکسره سبز از پیچک‌ها و سردرهایی پوشیده از نسترن و راه کوتاهی از سنگ و چمن که تو را به پای چند پله و آن گلدان گل یاس می‌برد و ... آنجا، سهراب در آستانه در ایستاده بود. سهراب ... سهراب تکیده و باریک، ظریف و شکننده، چون گیاهی ناشناخته در کویری دور، آنجا، بالای پله‌ها ایستاده بود و با لبخند محجوب و فرو خورده همیشگی مرا به درون خانه دعوت می‌کرد.